Hamas ve İsrail dün esir takasını gerçekleştirdi. Önce yirmi İsrailli rehine teslim edildi. Ardından Filistinli esirlerin serbest bırakılmasına başlandı.

İsrailli rehineler gayet bakımlı, neşeli, kendilerine iyi davranılmış. Bazıları Kassam savaşçılarının kendilerini İsrail saldırılarından korumak için bedenlerini siper ettiğini bile söyledi. Kendilerine son derece nazik davranıldığını söyledi.

Filistinli esirlerden ilk bırakılanlardan biri küçücük bir çocuk. Bir gün önce serbest bırakılanların hapishanelerde hazırlık görüntüleri yayınlandı.

Gözleri bağlı, korkunç bir eziyet ve aşağılama bizzat servis edildi. İşkence, kötü muamele, aşağılama, bitap düşmüş, tükenmiş insanlar...

Esirlere bile soykırım devam etmiş. Ve üstelik bunlar sadece kendi vatanlarında oldukları için kaçırıldı. Evlerini, ailelerini, topraklarını savundukları için bunlara maruz bırakıldı. İnsan zihnini tersyüz eden bir gerçeklik sınavı ile karşı karşıyayız. Doğruluk, gerçeklik, normallik, meşruluk kavramları, zihinlerimizi iğfal edecek ölçüde yeniden kurgulanmış.

ABD Başkanı Trump dün İsrail'e geldi, Parlamentoda konuştu. Kendisine, Ateşkes Anlaşması sebebiyle Mısır tarafından Nil Nişanı, İsrail tarafından Devlet Madalyası verildi. Trump'ın egosu, başarı tutkusu bir şekilde tatmin edildi. Nobel Ödülü alamadı ama bu ödüllerle sakinleştirildi.

Ateşkes kararı ile iki yıldır devam eden soykırım, İsrail barbarlığı "şimdilik" durduruldu. Gazze halkı bir nefes alabildi. On binlerce evladını toprağa gömen bu milletin sevincini görünce, nasıl bir direnç, nasıl bir umut, nasıl bir "saf insan hali" diye derin derin düşünmeden edemiyor insan. Bu kadar ağır bedeller ödemelerine rağmen hepimize insan eksenini yeniden hatırlattılar.

Ateşkes anlaşması için liderler Şarm-el Şeyh'e gitti. Cumhurbaşkanı Erdoğan toplantıda konuşma yapacak. Açık söyleyelim, Ateşkes'in gerçek mimarı Erdoğan'dır. Ama o, ödül ya da şan şöhret için değil, büyük coğrafyanın derin hafıza ve idraki ile hareket ettiği için, hep daha uzun vadeli hesapların içinde oldu. Dolayısıyla "Erdoğan müdahalesi"nin içeriği tam olarak kavranamadı.

Trump'la o telefon konuşması olmasaydı, ABD Başkanı Netanyahu'nun yalanları ile bu sefer de "diplomatik soykırım" devam edecek, Gazze halkı sürgüne gönderilecek, anlaşma olmaması için ağır maddeler dayatılacak, soykırımı devam ettirmek için yeni şartlar hazırlanacaktı.

Erdoğan-Trump görüşmesi bu oyunu bozdu. Muhtemelen Erdoğan, Trump'a başka bir pencere açtı: "Böyle devam ederseniz bütün coğrafyayı kaybedersiniz, Netanyahu'nun ipi ile kuyuya inmeyin" mealinde ikna edici cümleler kurdu. Daha iyi, daha gerçekçi bir teklif sundu. Her ne konuşulduysa, Erdoğan'ın müdahalesi bugünleri görmemize imkân sağladı. Yoksa Gazze imha edilecek, insansızlaştırılacak, İsrail topraklarına katılacaktı.

Ateşkes yapılır ama İsrail saldırganlığı devam edecektir. ABD kadar Türkiye, Katar, Mısır gibi Müslüman ülkelerin Gazze'de garantör olması, askeri olarak bulunması, güvenliği sağlaması, ateşkesin yaşaması için tek yol. Yoksa bir hafta içinde her şey durduğu yere geri döner.

İsrail basınındaki yaygaralara bakınca, "Erdoğan müdahalesi", Türkiye'nin garantör olması, Türk askerinin Gazze'ye girmesi onları ölümcül derecede rahatsız etmiş. "Türkiye hem Kuzey'den hem Güney'den İsrail sınırlarına indi, bizi kuşatıyor" ağlamaları başlamış.

"Türkler girdikleri yerden bir daha çıkmazlar" genellemesi, bütün metinlerin arka planına yerleşmiş. Haksız da değiller, gerçeği görmüşler. Geri dönmeyeceğiz. Tarih artık böyle akacak, bunu durdurmaları imkânsız, sadece bunu anlamamışlar. Bir süre sonra bu gerçeğin de farkına varacakları gelişmelerle yüzleşeceklerini buraya not edelim.

Şimdi daha derin gerçeklere dönelim. Soykırımın yol açtığı şokla, kendimize dönelim, coğrafya algımızı sorgulayalım. Zihnimizi ve idrakimizi formatlayalım ve bundan sonraki yol

haritasına bakalım:

Yahudiler üç bin yıllık coğrafya tarihinde sadece bir kesit. Binlerce yıllık Filistin, Kudüs, Gazze tarihinin sadece bir bölümü. Yüzyılların tarihinde bize ezberletilenler kadar yerleri yok. Üstelik bugün İsrail'i yönetenlerin, soykırımı yapanların bu topraklarla hiçbir bağı yok. Hepsi Gazze'ye, Kudüs'e uzak ülkelerden taşınmış. Ve ataları, hiçbir zaman o bölgede olmamış.

Hal böyle iken, İsraillilerin bütün coğrafyayı tapulu arazileri gibi görmeleri tam bir saçmalık. Coğrafyanın tamamına çökme girişimleri tam bir saçmalık. Bütün coğrafya tarihinin kendilerinden ibaret olduğu tezini işlemeleri en büyük yalanlarından biridir. Ve İsrail kurulduğundan bu yana, uyguladıkları zihinsel terörü bu coğrafyadaki her millete kabul ettirmeleri tam bir facia.

Türkler yüzyıllarca yönetti bu bölgeyi. Öyleyse biz İsraillilerden çok daha fazla miras hakkına sahibiz. Öyleyse biz, İsraillileri ya itaat ettireceğiz ya da teslim alacağız. Öyleyse biz, bu toprakları yeniden yönetme hakkına da sahibiz. Ve Gazze'de yaşayanlar duygusal olarak, zihinsel olarak bize çok daha yakın, bizden. Gazze aslında biziz.

Gazze'de yaşananlar bütün bu tarihi ortaya sermeli. 1917'de Osmanlı-İngiliz savaşları, belki de o tarihe kadar Gazze için verilen en büyük savaşlardı. Gazze için en büyük savaşları İsrailliler değil biz verdik. O zaman bütün masalar bu gerçek üzerine yeniden kurulmalı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Şarm el-Şeyh'deki zirveye, yüzyıllara dayanan bir mirasın temsilcisi olan katılıyor. Arkasında böyle bir tarih var, böyle bir siyasi miras var. Zihninde de böyle bir gerçeklik olduğundan şüphe duymuyorum.

Zirvede, "Masa"da Gazze olacak ama sanki bütün bölge ile ilgili masalar kurulmasının ilk adımı olacak. İsrail'e rağmen böyle masalar kurulması, coğrafyanın gerçek tarihine, gerçek mirasına dönmesinin kapılarını açabilir, açmalı. Artık bölge, kendi tarihine dönmeli, İsrail'in, Yahudiler'in zihinsel işgalinden, körleştirmesinden kurtulmalı.

İsrail bir "Garnizon"dur. İkinci Dünya Savaşı sonrası Avrupa'nın, ABD'nin bölgedeki çıkarlarını korumak için formüle edilen bir yapıdır, devlet bile değildir. Ama 21. yüzyılın ilk çeyreğinde artık böyle bir Garnizon'a ihtiyaç duyulmadığı açıktır.

Dolayısıyla bu garnizonun artık ortana kaldırılması, coğrafyanın kendi doğal güç alanına dönmesi şarttır. Eğer bu bölge, 21. yüzyıl boyunca refah ve barış alanı olacaksa bu ancak İsrail gibi bir yapının yokluğunda mümkündür. İsrail'in olmadığı bir bölgede ciddi anlamda hiçbir savaş olmayacağı açıktır.

Soykırımın yol açtığı dehşet yeni bir resetlemeye yol açmalı. Her millet, ülkesine, coğrafyasına sahip çıkmalı. İsrail garnizonu üzerinden yüz yıldır bölgeyi yönetenlerin tarihi bitmiştir. Büyük milletler sahneye geçmeli. Artık bütün bölge, İsrail'in oyun alanı olmaktan kurtarılmalı.