Nur Talebesi:Bediüzzaman Said Nursî'yi, Peygamberimizin (asm) âhirzaman vârisi olarak kabul eden, başka şeyh ve hocaların peşine gitmeyen,1 onun telif ettiği Risale-i Nur Külliyatını bir bütün olarak kendi telifi gibi kabul edip, onun neşrini hayatının gayesi olarak benimseyen kişidir. 2 Örnek bir Nur Talebesinin öne çıkan özellikleri şöyle sıralanabilir: 1- Her şeyden önce iyi bir Risale-i Nur okuyucusudur. Günlük okumalarını ihmal etmez. Okuyamadığı günleri daha sonra telâfi eder. Zübeyir Ağabeyin ifadesiyle günde 10 sayfa okuyan kendini kurtarır. 15 sayfa okuyan şevke gelir. 20 sayfa okuyan hizmet eder. Okuduğu hakikatleri hazmeder, sonra hayatına uygular. 2- Olaylara Risale-i Nur penceresiyle bakar. Nurlardan aldığı tahkikî imanla (araştırmaya dayanan ve duygulara sirayet ederek oralarda kökleşen iman ile) her hadisede Cenab-ı Hakkın rahmetinin izini, yüzünü, özünü görür. 3 3- Şahıslara değil, şahs-ı manevîye bağlanır. Bir buz parçası hükmündeki enaniyetini şahs-ı manevî havuzunda eritir. "Ben" değil, "Biz" der. 4 4- Meşveret ile hizmet eder. 5 Bağlı olduğu ve şahs-ı manevînin tecellî ettiği mahallî ve umumî meşveret heyetlerinin aldıkları kararı kabul eder ve uygular. Bu kararları meşveret zeminleri dışındaki yerlerde tenkit etmez. 5- Ehl-i tahkiktir. Her söylenen sözün kalbe girmesine müsaade etmez. Kim tarafından söylenirse söylensin, söylenen sözleri Kur'ân, Hadis ve Risale-i Nur mihengine vurur. Onlara uygunsa kabul eder. 6 6- Nur Talebesi Demokratlara nokta-i istinad olur. 7 Dindar kimlikli de olsa, demokrat olmayan siyasî cereyanlara ve partilerine iltifat etmez. Adaleti, insan hak ve hürriyetlerini sadece kendisi için değil, herkes için ister. Kimliklerine bakmadan mazlûmların hakkını müdafaa eder. 7- Namazlarını baştan savma değil, zamanında, ihlâsla, huşu ve huzur içinde, tadil-i erkâna riayet ederek eda eder. 8- Doğru sözlüdür. Aleyhine de olsa doğru söyler. Asla yalan söylemez. Ancak her doğruyu her yerde söylemez. 8 Neyi ne zaman söyleyeceğini iyi bilir. 9- Takva sahibidir; helâl-haram hassasiyetini gözetir. Helâlleri yapar, haramlardan uzak durur. 9 Rızkına haram karıştırmaktan şiddetle kaçınır. 10- Hizmette ve külfette ileride, mükâfatın tevziinde geride kalır. Kardeşlerini kendi nefsine tercih eder. 10 11- Amelinde rıza-i İlâhîyi esas alır. İbadet ve hizmeti riya için değil, sırf Allah rızası için yapar. Bütün kuvvetini hakta ve ihlâsta bilir. İhlâsı bozacak işlerden yılandan akrepten kaçtığı gibi kaçar. 12- Kardeşlerinin kusur ve ayıplarını araştırıp, piyasaya çıkararak onları tenkit etmez. Hatalı bir kardeşinin kusurunu şefkatle, nazikâne, nezihane ve kavl-i leyyinle yalnız ona söyleyerek düzeltmeye çalışır. 13- Kardeşlerini kıskanmaz. Bilâkis onların meziyetlerini şahsında ve faziletlerini kendinde tasavvur ederek onların şerefleriyle şakirâne iftihar eder. 11 14- Kardeşleriyle uhuvvet ve tesanüd (dayanışma) içinde olur. Mensup olduğu camianın tesanüdünü bozacak söz ve tavırlardan uzak durur. Kardeşinden gördüğü hoş olmayan bir söz veya bir davranış yüzünden ona küsmez. Bilâkis iyilikle mukabele ederek onun ıslahına çalışır. 12 15- Temizliğe