Korkutan değil güven veren jandarma

HÜSEYİN ÖZTÜRK

Hafta sonu jandarma teşkilatımızın hizmetlerine dair göz yaşartıcı bir haber izledim.

Eskişehir'in Han İlçe Jandarma Komutanlığı ekipleri, eşi vefat eden ve Başara Köyü'nde tek başına yaşayan şehit yakını ve gazi Cemalettin Çetiner'i ziyaret etmişler.

Ziyaretin fotoğraflarını ve videosunu gördüm. Jandarma, biz ve bizden önceki neslin gözünde sürekli korku yaymaktaydı ve nerede bir jandarma görülse kaçacak delik aranırdı.

Hamdolsun şimdi jandarma teşkilatımız öyle değil. Devletimize ve milletimize güven veren, vazife yaptıkları her yerde her insanın derdiyle yakından ilgilenen bir şefkat yuvasına döndü.

Habere konu olan Cemalettin Çetiner ile iftar yaptılar. Görüntüleri bulup izleminizi isterim.

Ne tertemiz vatan evlatlarımız var. Ezan okunmadan önce el birliği ile yemek pişirdiler, sofra bezini serdiler, sini içerisinde yemekleri getirdiler ve birlikte iftar yaptılar.

Evin temizliği ile birlikte bulaşıkları da yıkayıp veda ettiler. Cemalettin amcanın şaşkınlığı had safhada ve tarifsizdi.

İşte bu sahne, Türkiye'nin özlediği bir sahneydi. Keşke 1940'larda ezanı aslı gibi okuyan, Kur'an öğrettiği için cezalandırılan ve kendileri atlı çift jandarma eşliğinde, 10 km. yürüyerek karakola götürülen dedem de bu günleri görseydi.

Köylünün sırtından inmeyen CHP zihniyetinin, devletin imkânlarını kendilerine aktarırken, köylerin yollarını fakir fukaraya yaptıran, yol parası olmadığı için cezalandırılan insanlarımız da görseydi.

Şimdiki nesle bugünleri anlatmak çok zor lakin yakın tarihi okuyarak bugünlerin kıymetini bilmeleri için o yılları hatırlatmak lazım.

Tarihini bilmeyenlerin yarını olmaz. Yarınları kurmak isteyenler, geçmişlerinde ne iyi ne kötü, kim ne yapmış, nasıl yapmış, siyasi tarih başta olmak üzere kültürel ve sosyal tüm hadiseleri bilmekle yükümlüdürler.

Çocukluğumun küçük bir kısmı köyde geçti. 1965 ve sonrasını iyi hatırlarım. Köye bir jandarmanın geldiği görülünce sanki herkes toptan suçluymuş gibi başları önünde sessizce dağılırlardı ve bir anlam veremezdik. Böyle acayip bir korku vardı.