Yazının başlığı, Yağcıoğlu Fehmi'ye ait bir Ankara Türküsünün mısraından. Önce türkünün sözlerine yer verelim.

Asalet bir altın idi pul oldu

Türlü türlü bedenlere çul oldu

İmanın yolu keseden geçeli

Kimi pula kimi kula kul oldu

Kim biliyor ilim ile irfanı

Hamiyeti vicdanı vatanı

Endamın güzel, kesen doluysa

Sensin herkesin beyi sultanı.

Yağcıoğlu Fehmi Efe bu sözleri 1940'lı yıllarda yazsa gerek. Sözler, bugünleri anlatması bakımından her devirde geçerliliğini korumakta.

"Günümüzde paraya kul olmayan yahut asaletini paraya tevdi etmeyen ne kadar insan vardır acaba" diye sorulsa elbet bir oran meydana çıkar.

Yazının sonunda; "hamiyeti-vicdanı-vatanı" bilenlere değineceğiz ama öncesinde biraz laflayalım.

Para, medyanın ve insanımızın gündeminde ilk sırayı daima koruyor. Paranın konuşulmadığı sohbetler yok denecek kadar az.

Hatta daha acısını söyleyeyim. Namazlarımızda bile sureleri okurken, içimizden para hesabı yapar olduk. Elbet aksi mümkündür. Onlara selam olsun! İyi ki onlar var.

Buraya bir soru daha ilave etmeliyiz. "Hangi paranın"

Tüketim afetinde boğulduğumuzun idrakine varmayarak, harcamak istediğimiz paranın mı Yoksa kazanmadığımız ve kazanma imkânımız olmadığı halde, "Neden bende de yok" diye haset edilen başkalarının parasına mı

Paraya tekabül eden kapitalizm, materyalizm gibi diğer izm ilaveli kavramların da cılkı çıktı. Bütün izmler, paranın kölesi oldu.

Para-statü-makam-mevki ve bunların gereği tüketim hırs ve tamahı, insanı insanlıktan çıkardı. Geçelim.

..

Tabi bir de bütün bunların karşısında; paraya-makama-mevkie-şana-şöhrete kul olmak yerine Allah'a kul olanlar var.

Allah'ın verdiği rızkı-malı-mülkü emanet bilip ve günü geldiğinde hesabının sorulacağı inancıyla hayır işlerine koşanlar ve harcayanlar bulunmaktadır.

Şükür ki, kazandığı paranın ve diğer maddi imkânların nereden nasıl geldiğini ve nereye gittiğini, harcananların ve kazananların nasıl bir istikamette kullanılması gerektiğini bilenlerin hürmetine, birliğimiz ve dirliğimiz her türlü engele rağmen sürmektedir.