Bedri Baykam'ı, babası yakın dostum Suphi Baykam, bir gün Ankara'da çalıştığım Delta Ajans'a gelip beni birkaç yüz metre ötedeki Fransız Kültür Merkezi'ne götürdüğü zaman tanıdım. Oradaki galeride bir Harika Çocuk Sergisi vardı. Harika çocuk Suphi Baykam'ın oğlu Bedri'ydi, işte.. 6 yaşında falan.. Sonra hiç ayrılmadık desem yeridir. Ben İstanbul'a, Erkekçe için geldim.. O büyüdü, dünyaya açıldı. Resim yaptı, fotoğraf çekti. Erkekçe'ye kapak fotoğrafları çekti. Sonra döndü.. Taksim'de kendi galerisini açtı. Piramid.. Galeri kafe.. Gir içeri, 10 lira ver, çay, 15 lira ver kahve iç.. Atıştırmalık da var. Üst katlarda sergiler için galeri, Bedri'nin resim stüdyosu ve ofisi var. Sık sık giderdim o kafeye.. Hele pandemi iyice kesti ayağımı.. Geçen hafta aradı Bedri.. "Cumartesi brunch var" dedi. "Koşuyorum" dedim.. "Kim var" diye de sormadan.. Gittim ki, enfes bir brunch masası hazır.. Gençler, tabii 83'lük bana göre gençler geldiler.. Nasıl harika bir brunch.. Ve de son zamanlarda yediğim en güzel beyaz peynir.. Beyaz peynir güzel olmazsa bana hiçbir kahvaltıyı kabul ettiremezsiniz.. Uzun uzun oturduk. Yarım kilo falan peynir yedim anlayın.. Üste kahve geldi.. Kahvenin yanında lokum falan âdettir ya bizde.. Lokum gibi bir beyaz peynir aldım, iyi mi. Sordum sonunda.. Sütaş beyaz peyniri imiş.. İnternetten sipariş vermişler, iyi mi. Yahu sır peynirde değil de, masanın etrafındaki harika insanlar ve harika sohbette miydi acaba. (O harika insanlardan birini yarın ayrı yazacağım..) Öğleden sonra gelenler yavaş yavaş gitmeye başladılar. Kaldık Bedri ile baş başa.. "Hıncal Ağbi galeriye çıkalım" dedi. Birinci kat. Üstümüz.. Çıktım.. Kapıdan salona baktım ve donakaldım.. Duvarlarda resimler asılı.. Ama nasıl resimler.. Salonu dolaşmadım. Ortada bir koltuk var. Ona çöktüm.. Kendim dönerek resimlere bakmaya başladım. Baktım.. Baktım.. Baktım, döndüm, döndüm baktım.. Gözlerimi değil, beynimi ayıramıyorum.. Serginin adı Eden BULUR.. Ama birinci U düşer gibi olmuş, solmuş ve düşen bir yaprak gibi.. "Eden BLUR" okuyorsunuz yani.. O zaman İngilizcesi kafanıza düşüyor tokmak gibi.. Cennet donuklaşıyor, bulanıklaşıyor anlamına.. Ertuğrul Akyüz genç bir ressam. Bir seyahat acentesine gidiyor, Londra Turu'na katılmak için. Bakıyor orda Çernobil Turu da var. Son anda karar değiştirip Çernobil'e gidiyor.. İyi bilirim Çernobil'i.. Dünya bilir ya.. Sovyetler zamanı, 1986'da Çernobil'deki nükleer santralde patlama olmuş ve bizim Karadeniz kıyılarına dek radyasyon yayılmıştı. Sovyet yönetimi yöreye insanların girmesini önlemek için askeri birliklerle etrafını çevirme kararı aldı. Kendi askerine kıyamadığı için başka bir Demirperde ülkesi Bulgaristan'dan bir alay istedi. Bulgarlar da, Türk asıllılardan bir alay oluşturup gönderdiler.. Yıllar sonra, Türkiye'ye göçmelerine izin verilenler arasında, benim korumam Mehmet de vardı.. Mehmet'in bacağında da, dizi ile ayak bileği arasında kocaman ve iyileşmez bir kanser yarası.. Çernobil damgası yani.. Bizim Frankfurtlu Dr. Erdoğan gördü ve bir merhem yolladı da yara kontrol altına alındı. Mehmet emekli oldu, ama hâlâ doktor o merhemi yolluyor.. ..Ve Mehmet, Çernobil'den ucuz kurtulanlardan.. Bu resimlerin beni dondurma sebebi o işte.. Ertuğrul'un resimlerine bakarken, bütün duyularınız ayni şeyi söylüyor.. "İşte yaşamın bittiği yer.." Orada tek virüs bile kalmadığını hissediyorsunuz.. Radyasyon canlı olan her şeyi öldürmüş ve Ertuğrul onu boyamış işte.. "Burda canlı yok.." Şubat sonuna dek, Piramid Sanat'a gidin ve bu sergiyi mutlak görün.. Çünkü bu resimler anlatılmaz.. Guernica'yı anlatabilen çıktı mı. Kraliçe Sofya Müzesi'nde Madrid'de de Guernica'nın karşısında tam 3 saat oturduğumu yazmıştım.. Hani o faşo SS subayı o resme bakıp Picasso'ya "Bunu sen mi yaptın" diye sormuştu da, üstat "Hayır, siz yaptınız" demişti ya.. Guernica'nın üzerinden kaç yıl geçti.. Şimdi de Çernobil ayni hissi verdi bana.. Dönüp "Ölümsüzlüğe bakmak.." Ölecek tek bir şey kalmamış ki, ölümlü olsun!. Eden Blur.. Cennet bulanıklaşıyor.. Cehenneme dönüşüyor.. Cennet de insan.. Cehennem de insan!. Her şeyi öldürerek ölümsüzlüğü arayan insan!. ORHAN AYHAN... ALP YALMAN VE GALATASARAY!.. TRT Spor'da yılların deneyimli, usta gazetecisi, hem yazılı, hem görüntülü basının en ünlülerinden biri, Orhan Ayhan'ın programı var. Konuğu da Alp Yalman.. Galatasaray'ın gelmiş geçmiş en önemli yöneticilerinden, eğer benim mesleki dönemimi sorarsanız, gazeteci olarak tanıdığım en büyüklerinden biri.. Hatta birincisi.. Şu andaki Burak Elmas yönetiminde, Galatasaray Haysiyet Divanı Başkanı.. Burak kardeşimin listesinden girdi. Onunla seçildi.. Bu konuşma ilginç olmaz mı. "Ne olur ne olmaz, elimde bulunsun" diye kayda da aldım, ama gerek yokmuş. Şu anda Youtube'da kayıtlı zaten. Orhan, konuşmayı pek sevmeyen, daha doğrusu konuşmayan ama yapan bir tip olan Alp Yalman'a sordu. Yıllar yılı yediğimiz, içtiğimiz ayrı gitmezdi, yakın tanırım. Başkan Ali Tanrıyar iken, Jupp Derwall'i Galatasaray'a getiren ve sadece takımının değil, Türk futbolunun kaderini değiştiren adam Alp'ti işte. O Alp'e sordu Orhan.. "Burak Elmas-Fatih Terim olayını nasıl yorumluyorsunuz." Alp cevap verdi.. "Fatih Terim gibi bir Galatasaray efsanesi!. O şekilde gönderilmemeliydi.." ..Ve Orhan gibi bir gazeteci, "Peki, nasıl gönderilmeli ya da ne yapılmalıydı. Siz başkan olsanız, ne yapardınız" demedi. Konuyu değiştirdi ve yazıklar etti.. Ötesini kendimi zorlayarak izledim.. Çünkü Orhan'ın amacı konuğunu konuşturmak değil, kendi konuşmak, muhatabına da sadece onay anlamına kafa sallatmaktı. İnanamadım.. Böylesi bir gazetecinin bunu yapmasına inanamadım. Amacın konuşmaksa, TRT karşına birini koysun.. O sorsun, sen söyle.. Ama program senin talk şovun ise o zaman konuşturacaksın.. Alp sana "Böyle olmamalıydı" diye en büyük pası vermişken, sırf içindekileri söylemek için konuyu değiştirmek ne oluyor, Orhan. O program ki, cumartesi sabahı 9'da yayınlandı, pazar gazetelerinin manşeti olurdu.. Tek satır haber olmadı.. "Peki nasıl olmalıydı. Sen olsan nasıl yapardın" (Alp'le benim gibi senli benli konuşuyordu) sorusunu sormadığı için.. Şimdi burada, Burak'ın listesinden seçilmiş ve Galatasaray Haysiyet Divanı Başkanı olmuş Alp Yalman'a ben soruyorum. Peki nasıl olmalıydı. Sen olsan nasıl yapardın. Bak Sevgili Alp, Burak Elmas başkan seçilir seçilmez, daha mazbatasını da almamış ve göreve yasal