Pablo Picasso'nun Guernica'sı dünyanın en ünlü resimlerinden biridir. Hakkında binlerce yazı, belki yüze yakın kitap yazıldı. Resim, gazete, dergi ve kitaplarındaki fotoğraflarından ezberlendi. Ben de ezberledim.. Sonra yolum Madrid'e düştü. Çok az vaktim vardı. Yarım gün.. İki müzeye ayırdım. Ayni cadde üzerindeki Prada ve Kraliçe Sofya müzelerine.. Prada'yı 2 saat dolaştım, en az iki gün isterken.. Kraliçe Sofya'ya, Dali ve Picasso'nun olduğu müzeye koşarak gittim.. Girişte sordum.. "Guernica nerde." "Merdivenden yukarı çıkın, sağda koridor var. Sonuna dek gidin, gene sağa dönün. Orda.." Koşarak çıktım merdivenleri. Koridoru koşmaya başladım. Orada Salvador Dali'nin efsanevi tabloları var, sürrealist hani. Koşarken göz ucuyla ne kadar görülürse.. Birden, önünden hızla geçtiğim sol duvardaki bir resmi gözüm ısırdı. Durdum, döndüm baktım.. Camdaki Kız.. Gördüğüm en çarpıcı klasik resimlerden biri.. Dali, "Ben gördüklerimi çarpıtırım, beni öyle tanırsınız ama, bakın işte klasik resmin de daniskasını yaparım" demiş sanki.. Tüm aceleme rağmen o resme iki dakikamı ayırdım.. Sonra koşu.. Sonra sağa dönüş ve çarpılış.. Koca duvarda boydan boya devasa (3.5 metre yükseklik ve 7.8 metre genişlik) Guernica duruyor.. Upuzun koridoru koştuğum için nefes nefeseyim. Orda bir bank var. Çöktüm ve tam 2.5 saat, ordan kalkmadan Guernica'ya baktım.. Sonra dönüp bu köşeye yazdım.. "Guernica anlatılmaz. Görülür.." Bin resmini gördüm.. Bin yazı okudum.. Ama hikâye.. O resmin karşısına geçtiğinizde, zaman değişiyor, evren değişiyor.. Beyniniz bir başka çalışıyor.. O hisleri anlatmak mümkün değil.. Gitmeli ve yaşamalısınız.. Değer çünkü.. Bugün 18 Mart.. Çanakkale Zaferi'nin 107'nci yıldönümü.. Çanakkale denince akla gelen, dünyanın aklına gelen isim, Mustafa Kemal.. Ve tabii arkasındaki "Size saldırmayı değil, ölmeyi emrediyorum" dediği kahraman Mehmetçik.. O Mustafa Kemal ve o Mehmetçik, "Çanakkale geçilmez" dediler.. Geçirmediler düşmanı ne karadan, ne denizden.. Türk milletine ruh verdiler, iman verdiler, inanç verdiler, güven verdiler.. Çanakkale, bir dünya savaşının içindeydi. Osmanlı'nın içinde olduğu ittifak kaybetti. İngiliz donanması, bu defa Çanakkale'den keyif gezisi yapan gemiler gibi geçti. İstanbul işgal edildi. Mustafa Kemal'i sevmeyenler, Mustafa Kemal'e laf etmek için bahane arayanlar, "Neye yaradı Çanakkale" deme küstahlığını dahi gösterdiler.. "Neye yaradı, Mustafa Kemal'in 'Size ölmeyi emrediyorum' dediği binlerce şehit." Neye mi yaradı, küstah adamlar, neye mi yaradı. İngiliz'i arkasına alıp İzmir'e çıkan Yunan'a karşı, doğru dürüst ordusu bile kalmamış Türk'ün, Çanakkale savaşları ile bir güven anıtı haline gelen Mustafa Kemal'in arkasında, erkeği, kadını, çocuğu ile birleşip, tek yürek olup "İlk hedefiniz Akdeniz'dir!. İleri" komutunu gerçekleştirmesine ve düşmanı yurdumuza çıktığı İzmir'den gerisin geriye gitmek üzere denize dökmesine.. Çanakkale, Kurtuluş Savaşı'nı başlatan ruhtur, imandır, inançtır!. Kutlu olsun.. Anlattım mı Çanakkale'yi.. Hikâye.. Çanakkale de Guernica gibi.. Görülmeli.. Elimde güç olsa, her Türk'ün, liseyi bitirmeden önce Çanakkale'ye gitmesini, Gelibolu, Anafartalar'ı dolaşmasını mecburi kılardım. Babam bize, daha ilkokula bile başlamadan, Çanakkale'yi anlatmaya başlamıştı.. Mehmet Akif'in dizeleri başta, şiirleri, menkıbeleri, türküleri ve destanlarıyla.. Çoğunu ezberlemiştik, dört kardeş.. Adeta yaşamıştım, Çanakkale'yi.. Sonra bir gün, sevgili dostum, kardeşim, ışıklar içinde yatsın Orhan Mizanoğlu ile bir hafta sonu Çanakkale'ye gitme kararı verdik.. Hedef o ünlü Çanakkale Anıtı.. Çıplak gözle göreceğiz.. Ama Çanakkale dediğin o anıtçık değil ki.. O devasa anıta "anıtçık" dememe bakmayın.. O sahiller, o bayırlar, o şehitlikler, o mezarlar, düşmanın mezarlıkları.. Anzakların mesela.. AvustralyaYeni Zelanda ordularının birleşmiş adı Anzak.. Büyük Britanya'nın sömürgesi ya oralar.. Londra'dan emir gelmiş, yollara düşmüşler, hiç işlerinin düşmeyeceği Çanakkale uğruna ölmek için.. O şehitliklerin, o mezarların arasında dolaşırken de büyüleniyor insan.. O mezarlardaki ölüler canlanıyorlar sanki.. Sana şair gibi, "Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı" diyor, hepsi.. Anzaklar dahil.. Nasıl bir duygu seline kapılıp gidiyor insan.. Çanakkale'ye giden benle, dönen ben, ayni insan değiliz artık.. Onu biliyor, onu hissediyorum. Onun için gidin Çanakkale'ye.. O gün, dünyaya "Çanakkale geçilmez" diye bas bas bağıran Türk'ün şimdi o Boğaz'ın üzerinden adeta gezerek geçmesini sağlamak için yaptığı köprüyü de görün.. Dünyaya "Çanakkale geçilmez" diye haykıran Türk ile ayni dünyayı "Buyurun gezin dolaşın ve rahat rahat kara aracınızla üstünden, deniz aracınızla altından geçin" diye davet eden Türk'ün, sadece savaşta değil, uygarlıkta da nerelere geldiğini, şimdi Çanakkale'ye savaş siperleri değil, dostluk köprüleri kurduğunu da görün.. BİR KAHVE FESTİVALİ GELDİ Kİ AYAĞINIZA... Bu hafta sonu vaktiniz olursa, sizi kahve içmeye davet etmek isterim, Haliç Kongre Merkezi'nde.. Hayır canım "40 yıl hatırım kalsın" diye değil.. Tamamı kahveye ayrılmış bir fuar olan Coffex İstanbul dün başladı. Pazara dek devam edecek, kaçırmayın istedim, o kadar.. Sektördeki profesyonellere ve her türden kahve severlere açık olan bu dördüncü fuar, tamamen kahve çekirdeğine, işlenmesine ve hazırlanmasını ve servisini çevreleyen bol ürünlere ayrılmış.. Kahve dünyasını değil, dünyanın kahvesini görmek ve tatmak için İstanbul Kahve Fuarı sizi bekliyor bu hafta sonu.. Profesyonel ve yerli kahve makinesi üreticilerinden ve satıcılarından kahve dükkânlarına, bol espressoya ve tabii ki kahve endüstrisine hizmet veren yaklaşık 70 farklı şirket ve dünyanın