Geride bıraktığımız haftanın iki önemli olayı vardı. Birincisi Ampute Futbol Milli Takımımızın dünya şampiyonu olması, diğeri Kadıköy'de Fenerbahçe'nin Karagümrük'ü 5-4 yendiği mücadele. Ampute takımının, başta hocaları Osman Çakmak olmak üzere her bir oyuncusu benim için kahraman. Hepsini alınlarından öpüyorum. Gösterdikleri mücadele, azim, hırs, döktükleri alın teri hiç rastlantı değil. 4 yıl önce Angola'ya penaltılarla 5-4 yenilmişlerdi. Bu kez aynı rakibi finalde 4-1 yenerek müzelerinde eksik parça olan en büyük kupayı da yerine koydular. Umarım Ay-Yıldızlıların ülkemizi ayağa kaldıran bu başarısıdan birileri mesaj almış olsun. Alacaklarını pek sanmıyorum ama yine de iletelim.ALTAY'A AYIP ETTİLERF.Bahçe, zor bir 90 dakika geçirdi. Meslektaşlarımla maç önü konuşmamızda F.Bahçe'nin farklı kazanacağı düşüncesindeydik. Karagümrük hepimizi yanılttı. Sahada dersine iyi çalışmış bir takım gördük. Sarı-Lacivertlilerin kalesine gelen 4 şut gol oldu, Szalai bugüne dek gördüğüm en vasat halindeydi. Elbette futbolcunun iyi, kötü günü olur. F.Bahçe kazanamasaydı Altay ve Szalai hedef olacaktı. Altay maç içinde bundan nasibini aldı. Yuhalandı, ıslıklandı. Olmadı, yakışmadı F.Bahçe taraftarına. Bu çocuk öyle hemen yerin dibine sokulacak biri değil. Altay'ın sizlere kazandırdığı puanları unutmayın. "Futbol nankördür" derler. Öyleşmiş. Bir kez daha şahit olduk. Altay penaltıda masumdu. Borini, ayağını topa uzanan Altay'ın vücuduna takıyor. Defalarca pozisyonu izledim. Hakem kararında hatalı. Zaten mücadelenin genelinde Atilla Karaoğlan iyi maç yönetmedi. Pedro hâlâ kendisini