Washington merkezli çıkan bir yayın olan National Interest, siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler literatürünü yakından takip edenler her zaman referans kaynaklardan biri olmuştur. Darbe sonrası süreçte Henri Barkey'den Michael Rubin'e dek azılı Türkiye düşmanı isimlerin yazılarının yer aldığı dergide özellikle Rusya-Ukrayna gerilimi sonrası Türkiye'nin rolünü ve gücünü dikkate alan makaleler yayınlanmaya başladı. Bunun, Washington merkezli diğer think tankler ve medya yerleşik yapısının dünya siyaset sahnesinde ülkemizin bileğini bükemediklerini kabul ettikleri mevcut süreçle paralel olması da şaşırtıcı değil. Geçtiğimiz hafta Atina merkezli Avrupa ve Amerika Çalışmaları Araştırma Merkezi'nden Robert Ellis imzalı bir makale National Interest'te yayınladı. Başlığı "Türkiye sırtını Batı'ya dönüyor mu" olan makalede, Türkiye'nin artık Soğuk Savaş dönemindeki gibi bir "Doğu, Batı'ya karşı" anlayışında olmadığını ve kendi menfaati için farklı güç blokları ile nasıl işbirliği yapabildiği ve bunun manevra kabiliyetini artırdığı anlatılıyor. Şu kısım özellikle dikkat çekici: "Neo-Osmanlıcılık olarak adlandırılan siyaset, Türkiye'nin genişlemesinin başlangıç silahıydı. Bu politika sadece Libya, Suriye ve Irak'ta değil; aynı zamanda Basra Körfezi, Kızıldeniz, Afrika Boynuzu