Sosyal çözülme, aileden başlayarak bir topluluğu hayatta tutan sosyal ilişkilerin, bütünlüğe zarar verecek biçimde çözülmesi. Teknolojik kuşatma ile birlikte "kuralsızlığa, yabancılaşmaya ve aidiyetsizliğe"teslimiyet ile sonuçlanan ve tüm toplumu tehdit eden "sosyal çözülme"aile kurumunu hedef almış durumda.

Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Mahinur Özdemir Göktaş,2025 yılının "Aile Yılı"ilan edildiğini söyledi ve vatandaşların hayatına doğrudan dokunacak müjdelerinoperasyonların 13 Ocak'ta Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından açıklanacağını ifade etti.

Sosyal çözülme için"refah toplumunun hastalığı"diyen Uruguaylı gazeteci ve yazar Galeano"Yapılanın değil söylenenin önemli olduğu 'Ambalaj kültürü'nün göbeğinde yaşıyoruz. 'Ambalaj kültürü' içerikleri hor görüyor"diyor.

"Ambalaj kültürü"nde rakamlara değil reklamlara odaklı olarak"İçerikleri"hor görmek ailenin ve toplumun geleceği için endişe vericidir. Özendirici yayınlar ve moda altı dayatmalar ile sonuçların yerine takas ettiğimiz "Ambalaj kültürü" hayatımızı karartıyor. Bildiğimiz bütün hasarlar aile yapısındaki çözülmeden besleniyor.

"İçerik yani sonuçlar"sözünden anladığımız; evlenme, doğurganlık, aile bütünlüğü, sosyal hayata intibak ve sosyal barışa yıllara göre bakıldığında hızlı bir gerileme var. Türkiye'de evlenme oranları ve doğurganlık hızla azalırken boşanma, evlenme, anne olma yaşı, yalnız yaşayan ve yaşlı nüfus sayısı giderek artıyor.

Dünyada ortalama 2,32 olan doğurganlık seviyesi Türkiye'de 1,51 seviyesine düşerken 2008-2023 yılları arasında boşanma oranı binde 1,4'ten 2.01'e çıktı.

Muhtemelen "sonuçların"düzeltilmesi için operasyon yapılması gereken alanlar; eğitim, iş hayatına katılım, şehir hayatı gibi aile birlikteliğinin kurulmasını etkileyen en önemli faktörler olarak görünüyor.

Toplumda kopan yol uçlarını birbirine nasıl ekleyeceğiz..

Modernleşen bireyler"geleneksel iletişim"biçimlerinden ziyade, parmak dokunuşlarıyla iletişimi tercih etmektedirler. Her türlü insani ilişkiyi ağlar üzerinden yapılması hâkim bir sosyalleşmeye teslim ettik

"Zaman ve mekân" kavramını ortadan kaldıran bu süreçte insanların ilişkileri yüz yüze iletişimden ziyade teknolojiyle belirlenmiş bir alanla sınırlanmıştır.Bu yeni araçlar, toplumda rol modeli olarak kabul edilen bütün kişi ve kurumları sahanın dışına attı.