Kimileri Kur'ân'ın mezarlıkta ölüye okunmasının meşru olduğunu ispata çalışıyor (Bu konuyu ayrıca yazacağım inşallah), kimileri de "kadın, bazı cezalar, miras" gibi bir kısmı farklı da yorumlanmış olan âyetlere takılıyor, insanları Kur'ân'dan ve İslâm'dan soğutmaya çalışıyorlar.

Ama "elin gâvuru derler ya" bir Hristiyan din adamı ve matematik profesörü de, Kur'ân'ı eleştirmek, onun vahiy olmadığını ispat etmek için okumaya başlıyor, gördükleri karşısında hayretler içinde kalıp Müslüman oluyor, bunun başka örnekleri de var.

Bu ihtidanın kısa hikayesini vermeden önce bir hikmetli hikâyeyi arz edeceğim.

Bir şahıs Mesnevî'yi okuyor, sonra gelip bir ârifin meclisinde "İçinde müstehcen hikâyeler var" diye tenkit ediyor. O ârif kişi de şöyle bir teşbîh ile nasihat ediyor:

İçinde türlü renkler ve kokularıyla insanı hayran eden bir gül bahçesinde kelebekler ve bülbüller daldan dala konarak bu güzelliği temâşâ ederler, pislik böceği ise bir gül fidanının altında bir gübre parçası bulur, ona odaklanır ve gülistandan haberi bile olmaz.

(Teşbihte hata olmaz; ârif kişi hiçbir âyete gübre demez; maksat Ku'ân'a bütün bakışa dikkat çekmektir.)

***

www.rasoulallah.netEkibinin"Hz.Muhammed'e İnanmayanlara Bir Mesaj" adlı kitabından alınmış bilgiyi özetliyorum:

Gary Miller: Kur'ân'a Meydan Okuyan Adam

Profesör Miller, 1978 yılında İslâm'ı seçti ve kendisine Abdu'l-Ahad adını verdi. Daha sonra televizyon programları ve halka açık dersler aracılığıyla hayatını davete adadı.

1977 yılında, Toronto Üniversitesi'nde matematik ve mantık dersleri veren Kanadalı vaiz Profesör Gary Miller, Müslümanları Hristiyanlığa davet ederken kendisine ve diğer vaizlere fayda sağlayacak şekilde, Kur'ân-ı Kerim'deki bilimsel ve tarihi hataları ortaya çıkararak Hristiyanlığa büyük bir hizmette bulunmaya karar verdi. Ancak sonuç tam tersi oldu…

Profesör Miller için ilk şaşırtıcı konu, Kur'ân'ın birçok ayetindeki meydan okuyan üsluptu. Örneğin, "Hâlâ Kur'ân'ı düşünmeyecekler mi Eğer o, Allah'ın takdiri dışında bir yerden gelmiş olsaydı, içinde birçok farklılık bulurlardı" (Nisa4:82) şeklinde tercüme edilebilecek ayetler.

Meselâ:

"Eğer kulumuza indirdiğimizden şüphe ediyorsanız, hemen onun benzeri bir sûre getirin ve eğer doğru iseniz, Allah'tan başka şahitlerinizi de çağırın"(Bakara2/23).

Miller'ın "Muhteşem Kur'ân" dersinde değindiği noktalardan bazıları şunlardır:

Bir kitap yazıp sonra başkalarına bu kitabın hatasız olduğunu iddia eden bir yazar yoktur. Kur'ân-ı Kerim'de ise durum tam tersidir. Okuyucuya hiçbir hata olmadığını söyler ve ardından herkesi, varsa, herhangi bir hata bulmaya davet eder.

Kur'ân-ı Kerim, Hz. Muhammed'in (s.a.v.) sevgili eşi Hz. Hatice'nin (r.a.) vefatı, kızlarının ve oğullarının vefatı gibi kişisel hayatındaki zor olaylardan bahsetmez. İlginçtir ki, bazı aksiliklere yorum olarak inen ayetler zaferi müjdelerken, zafer anında inenler kibirden uzak durmaya ve daha fazla fedakârlık ve çaba göstermeye çağırır.

Kişi kendi otobiyografisini yazarsa, zaferleri abartır, yenilgileri ise haklı çıkarır. Oysa Kur'ân-ı Kerim tam tersini yapmıştır ve bu, tutarlı ve mantıklıdır: Belirli bir dönemin tarihi değil, Allah (c.c.) ile kulları arasındaki ilişkiye dair genel kurallar koyan bir metindir…

Kur'ân-ı Kerim'de Meryem adlı bir sure vardır ve bu surede Meryem'e (Allah ondan razı olsun) İncil'de bile bulunmayan bir şekilde methiyeler düzülmüştür. Aynı zamanda Hz. Aişe (Allah ondan razı olsun) veya Hz. Fatıma (Allah ondan razı olsun) adına bir sure yoktur. Hz. İsa'nın (a.s.) adı Kur'ân-ı Kerim'de 25 kez geçerken Hz. Muhammed'in (s.a.v.) adı sadece beş kez geçmektedir…