Ah ne güzeldi!
Her sabah erkenden kapımın çalınması; bir koşu gidip açmam ve benim balımın "Günaydın dayı" deyip minicik avucunda sımsıkı tuttuğu deniz kabuklarını elime bırakıvermesi...
"Güne böyle başlamak güzel" demişti bir sabah...
Öyleydi gerçekten...
Kahvaltıdan hemen sonra gidip yine deniz kabuklarına bakmak da...
Ters dönmüş bir yengeci tutup tekrar ayakları üzerine koymak da...
Ama tatil denilen şey, adı üzerinde işte, bitiveriyor.

Size biraz oralardan, biraz şehirde yazdan, biraz çocukların dünyasından bahsetmek istiyorum, eski günlerdeki gibi...
Ama boğazımızdaki kocaman düğümü nasıl çözeceğiz
On binlerce çocuk bütün dünyaya göstere göstere katlediliyor Gazze'de...
Masmavi bir denizin kıyısında aç biilaç yaşamaya çalışıyorlar, balık tutmalarına bile izin verilmiyor.
Bu kadar korkunç bir dünyada zihinlerimizin tatile girmesi mümkün mü
Her şey normalmiş gibi sahilde uzun uzun yürümek, maviliklerde kulaç atmak, akşam ağız tadıyla sade bir kahve içip mehtaba bakmak mümkün mü
Şunu biliyorum...
İçinde biraz "insanlık" kalmış hiçbir yetişkin insan bu yaz mevsimini içi ürpermeden yaşayamaz.
Ne günlerdeyiz!..

Tatilde ne mi yaptım
Bazen kıyıda oturup uzun uzun denize baktım...
Tabii "Bak dayı sırtüstü yüzüyorum, bak, bak" bağırışlarını duymuyormuşum gibi yaptığım zamanlarda...