Böyle zamanlarda hayat bizimle konuşuyor mu
Hani tam yerin yerinden oynayabileceğini unutmuşken, hatırlamak mesela...
"Ne oluyoruz yahu" demeye kalmadan bütün sevdiklerini kaybetme ihtimali kafana dank ettiğinde hani...
Ya da biraz daha durulup ortalık sakinleştiğinde...
En "dip"ten, en derinden gelen birtakım sesler de işitiyor mu günümüz insanı
Mesela bir ses bize, "Bak, görüyor musun, senin kocaman sandığın meseleler aslında küçücük" diyor mu
Bazı güzel ruhlu arkadaşlarımız öyle olduğunu iddia ediyorlar ama bunun bir gerçeklikten çok dilek olduğunu düşünüyorum artık...
Söyleyin bana...
Kendi denizinde boğulmuş benlikler dünyasında tıkanmamış kulak kaldı mı

Gördüm işte!
Yaşadım...
Kritik nokta şu...
Yıkım yoksa, felaket yaşanmadan tehlike atlatılmışsa...
Dışarıdaki sarsıntı içimizi de sarsmıyor maalesef.
Hayata yukarıdan bakıp küçüklüğümüzü fark etmek falan..
İmanı hayattan daha güçlü büyükanneler, dedeler hariç lafı buralara getirenler kaldı mı
Karamsar sözler etmek istemiyorum, lakin 6.2'yi yaşamak manevi hesaplaşmalardan çok maddi korkuları güçlendirdi...

Meğer sosyal zemin ile jeolojik zemin doğrudan bağlantılıymış, değil mi
Ertesi gün gözde semtlerdeki sitelerin otoparklarına gidenlerin ağızları açık kaldı mesela...
Ortada araba kalmamış...
Kaçan kaçmış.
Kaçamayan kalıp parklara dağılmış, gecenin soğuğuna rağmen dışarıda sabahlamış;