"Bizim semtteki AVM'ye cümbür cemaat gittik. Sınıf annesi orada bir kafeyi ayarlamış, öğretmenin doğum gününü bütün veliler olarak kutladık" diye anlatıyor.
Sözünü kesiyorum: Yahu sınıf anneliği kalkmadı mı
"Fiilen sürüyor..."
Ne yalan söyleyeyim, dinlerken sükûnetimi kaybediyorum.
Devam ediyor: "Öğretmene hediyeler, çaylar, kekler... Devlet okulu bu; sınıfın çoğunluğunun hâli vakti artık pek iyi değil; düşündüm bir an biz ne yapıyoruz diye! Üç anne gelmemişti, daha doğrusu gelememişlerdir; sınıf annesi onlara da dudak büktü."
Aklıma geliyor: Çay kaç liraydı
"Ben de bilmiyordum" diyor; "35 lira olmuş."
Kim ödedi
"Biz tabii ki!"
Söylene söylene yerimden kalkıyorum; şu öğretmenlerin doğum günlerini eşleri kutluyor mu acaba

Şunu kabul edelim...
Milli eğitim artık çocukları okulda oyalamak üzerine kurulu...
Çocuklar hem ebeveynlerin hem de toplumun ayak altından uzak tutuluyor...
Özeller dışındaki olay budur, başka hiçbir şeydir, maalesef.
Ya öğretim diyeceksiniz
Eh, "tarih öncesi"nden kalma bilgiler aktarılıyor elbette.
Eli öpülesi öğretmenler hâlâ var mı Var.
Çocuklara hayrı dokunan şey sistem değil, bu öğretmenler...
Ancak günümüzde "bilgi"nin kaynağı çoktan okul dışına çıktı. Bazı araştırmalar, çocukların kullandıkları bilgilerin yüzde 67'sini okul dışında ve özellikle dijital ortamda edindiklerini ortaya koyuyor.