"An itibarıyla işgalciler Gazze'nin kuzeyinde yeni bir katliama giriştiler.
Duyuramıyoruz, durduramıyoruz, gelecek kuşaklar bizi affetsin..."
"Hep aynı. Bu sabah yine bir bombardıman, yine katliam. Çoluk çocuk bir aile daha yok oldu..."
"Barbarlık kelimesi yetmiyor; her yer yıkıldı, çocuklar enkaz altında..."

Bu yazıyı yazmak için klavye başına oturduğumda Gazze'deki basın mensuplarından gelen Telegram notlarının kısacık bir parçası yukarıda yazdıklarım.
Her saat gerçekleşen katliamların listesini koysam, sayfa yetmez.
Sahi durup da soran var mı
Gazze'den bize haber geçen onlarca muhabire ne oldu
İsrail, birer birer hedef alıp "akıllı" bombalarla vurdu hepsini...
Bir avuç kaldılar artık...
Ve her gün ailelerinin cenazelerini defnetmekle meşguller...
Böyle giderse İsrail'in soykırımından haberimiz bile olmayacak...
Ama bir dakika!
İtiraf edin...
Unutmuş gibiyiz zaten, öyle değil mi..
İpin ucunu tam bıraksak, Gazze'nin oyup çıkartıldığı bir dünyaya başlayacak gibiyiz.
Neden
Çünkü gündem öyle hızlı ve öyle güçlü biçimde yer değiştiriyor ki, durup bir noktada dikkatimizi toplamak iyice zorlaşıyor.
Eminim, Netanyahu en başından beri zamanın silindir gibi ezip düzleştiren gücüne ve gündemin kitleleri sarhoş eden etkisine güveniyordu.

Bütün toplumları saran siyasal ve sosyal rejimi biliyorsunuz, değil mi
Demokrasi mi dediniz
Güldüm bu cevaba, geçelim bence...
ENFOKRASİ rejiminde yaşıyoruz.