Bir anne filin otoyola çıkan yavrusunu ezen kamyonu itmeye çalışmasının görüntülerini izlemişsinizdir.
Dünyanın bütün TV kanalları gösterdi, sosyal medya bu görüntüleri yüz milyonlarca insana ulaştırdı...
Geçen haftanın uluslararası çapta en gözde haberiydi...
Yavrusu çoktan hayatını kaybetmişti ama sabaha kadar bıkmadan usanmadan bütün gövdesini kullanarak kamyonu yerinden oynatmaya çalıştı anne fil...
Sonunda uyuşturucu verip bayıltarak oradan uzaklaştırdılar...

Peki Gazzeli anneler ve aç susuz hâlde bombalar altında yaşamaya çalışan yavruları medyada doğru düzgün yer buluyor mu
Gazze görüntüleri kitlelerde aynı ilgi ve yakınlık duygusunu uyandırıyor mu
Çok acı, çok ürpertici bir noktaya değiniyorum, değil mi
Belki tam burada içinizden yazıyı okumayı bırakmak gelmiş olabilir, anlarım...
Niye böyleyiz peki
Neden Nasıl
N'aptılar bize

Yavru kedileri, köpekleri görünce kendimizden geçiyoruz mesela...
Yaralı bir kızıl tilki yavrusunun fotosu sosyal medyada ondan ona aktarılıyor; hemen yardım grupları oluşturuluyor...
Ama mesela "Yaşları 5 ile 11 arasındaki 60 milyon çocuk çok tehlikeli koşullarda köle gibi çalıştırılıyor" başlığını görünce, geçiveriyoruz.
Küçücük yer ayrılmış haberlere konu oluyorlar; ilgilenen, üzerinde duran çıkmıyor.
Bir Birleşmiş Milletler kuruluşu olan UNICEF'in muhtaç çocuklara yardım fonları bile kesilmeye başlandı, düşünebiliyor musunuz