Bardağın dolu tarafına bakarak bilgiye, boş tarafını sorgulayarak bilgeliğe doğru yol alırız.

Sevgi "bilgi"den güç alır.
Aşk, "bilinmeyen"den...

Çocuklar sürekli hayatın anlamını sorgularlar. Fakat yetişkinlik çağı gelince bu sorgulama ısrarı söner, merak kaybolur. Bu bakımdan çocuklar yetişkinlerden daha "büyük"tür.

Birini beklemek, insanı kendisiyle buluşturur. Sırf bu yüzden bile beklemek güzeldir.

Beklemek azar azar ölmektir derler. Çok yanlış!
Kavuşmak azar azar ölmektir.

Artık rüyalarımda kaplan görmüyorum. Yaşlandığımdan mı Yoksa bilinçdışım iyiden iyiye başka bir hal mi aldı
J. L Borges'ten daha fena bir durumdayım, sanırım. O kaplanları ömrünün sonuna kadar gördü. Lakin şöyle şikayet ediyordu: "Artık kabul edilemez boyuttalar ve ömürleri çok kısa sürüyor."

Ben şuyum, ben buyum...
Yahu kimsen kimsin!
Asıl şunu söyle: Nasıl birisin
İyi misin, merhametin var mı, cömert misin

İyi baba olmakla iyi insan olmak arasında dolaysız ve derin bir bağ vardır. İyi insansan iyi babasın. Gerisi boş laf.