Usûl, usûl, usûl...

Her şeyin ateşe verildiği kaos zamanında "aman devlete halel gelmesin, üstümüzdeki çatı uçmasın" diyerek biz her sözümüzü elli kere ölçüp biçerken...

Eşkıyanın, hainin sözü hüküm ferma oluyor.

Neden

Aklımıza geleni yutkunuyor ve susuyoruz.

Ar ediyoruz, sabrediyoruz.

Hainin, eşkıyanın kurduğu kapana kapılıp karanlığa ıslık çalmayalım diye çaba sarf ediyoruz.

Ama olmuyor işte.

Ya sabır taşı çatlarsa

Bir bayram günü nereden çıktı bu sözler demeyin!

31 Mart'tan bu yana yaşananlar sabrımızı zorluyor.

Etnikçisi, bölücü teröristi bir taraftan...

Takiyyeci İran muhipleri, etki ajanları diğer taraftan...

Gündemi esir aldılar.

Tam da sol liberal tayfanın istediği anarşi ortamı.

Yakında, etnikçi ve mezhepçi çözüm önerileriyle ezberlerini ortaya boca ederler artık.

Dost acı söyler, gerçek bu.

Artık konuları günübirlik çıkar hanesinden kurtaralım diyeceğim ama...

Kavramları, düzenleri, sistemleri konuşalım.

Şöyle bir bakın etrafımıza...

Dünyada tarihi değiştirecek gelişmeler yaşanıyor.

Özellikle Batı bir hercümerç içinde kıvranıp duruyor.

Koca Almanya'ya "Avrupa'nın Hasta Adamı" yakıştırması yapılıyor.

Yani sadece biz bunalımda değiliz.

Ne var ki, köksüz mesnetsiz bir gündemin içinde boğulup duruyoruz.

Evet... Bir ekonomik kriz yaşıyoruz.

Hatta yaşadığımız kriz bana göre yapısal. Eski politikalarla aşılabilecek gibi de durmuyor.

Neoliberal muhasebe sistemi bizi daha çok yoracak, bunu da biliyoruz.

Başka bir yol mümkün...

Gelin bunları serinkanlı bir şekilde tartışalım.

Umutsuzluk, Allah muhafaza, imansızlık alameti.

Her buhrandan bir çıkış yolu vardır.

Bunun için de sahici olacağız, hakikati kapımızı açacağız, gerçekle yüzleşme cesareti göstereceğiz.

Onun için de defolu ideolojilerin kirlettiği vicdanlarımızı sorgulayacağız.

Defolu ideolojiler -evet- vicdanları kirlettiği gibi, içinde yaşanılan topluma karşı da adalet duygusunu ortadan kaldırıyor.

Üstelik umutsuzluk pompalıyor...