KÖTÜLÜK her zaman vardı da bu kadarını beklememiştik. En azından kötü insanlara karşı toplumsal bir kalkan oluşacağını ummuştuk. Bu kadar çok kadın ve çocuk öldürülürken her şey olağan hale getirildi. Katillerin beynindeki barutlar ateşlendi, kötüler iyilerin hakkından geldiler, üstelik olay yerlerini terk etmediler. Hiçbirine bir şey olmadı.
Kötülüğün bu kadar itibar gördüğü bir ülkede denizlere atılan iyiliğin hikayelerini anlatmaya da gerek kalmadı.

Şimdi hırsızlıkta hünerli eller, zulümde, yağmada, bebekleri boğmada! Şimdi katilleri, etiketli dolandırıcıları koruma çağındayız. Yasalar sadece garibana uygulanıyor, uyuşturucu baronlarının, kara para kasalarının harika bir hayatı var. Emniyet şeritlerini ihlal ettikleri lüks araçları var. Üstelik bu ağaların her geçen gün güçlenme katsayısı artıyor.
Eskiden yürekler okkayla tartılırdı de masal oldu, şimdi cüzdanlar tartılıyor.
Şimdi ekmeğe de emeğe saygının zerresi yok. "Her yerde adamın olmalı" sisteminin geçerli olduğu bir memlekette, üniversite mezunu gençlerin çalmadıkları kapı kalmadı.

Bazı cümleler eski moda. Dürüstlük, namus, şeref gibi. "Haysiyetli bir insan evlatlarına haram lokmayı nasıl yedirir" diye sorup duruyoruz, belki onlarınki gerçek hayat bizler hayal ürünü yaşıyoruz.
"Allah'tan korkun" diye haykırıyoruz duyulmuyor, çünkü ilahi duygularını yitirenler için varsa yoksa para. Bir zamanlar yemeklerin kokusu bile bölüşülürdü de kimse ayrı gayri bilmezdi.
Cebini şerefsiz parayla doldurmanın, bir sürahiye su doldurmaktan daha değerli olacağı aklımıza gelmezdi.
İnsanlık kayıp.
Eskiden ayıp olan şeylerin zerresi bile kalmadı.

Sıra herkese gelecek. İnsanlar başlarına gelenleri aslında kendilerinin çağırdığını öğrendiklerinde de geç olacak. Sosyal medyanın kendi dile var ve onlar geçerli.
Mesele özgürlük, hak ve hukuk olduğunda "kaybettiklerini kazanmak asla mümkün değildir!" diyorsak da böyle cümlelerin hükmü kalmadı.

Etiketi olanların, yumurta topuklu kabadayıların, katillerin hak ve özgürlükle, adaletle işleri yok. Karşılarında yelkenleri suya indiren bir düzen varsa onlara denizde karada ölüm de yok! O yüzden hepsi de hiç ölmeyecek gibi yaşıyorlar. Ve o yüzden değerleri de kolayca öldürüyorlar insanları da!
Boş şişeyi çeşme suyuyla doldurup denize atsak belki adresine ulaşır ama bu devirde eski zaman postacılarının da hükmü kalmadı.