YENİ yılın ilk günü İstanbul Galata Köprüsü üzerinde İsrail ve Amerika'yı protesto eden binler, yüzbinler yeni yılın dünyaya ilk haykırışıdır. Haykırışlar duyulmuş, görüntüler de Gazze'deki insanlık dramını izleyen bütün dünyanın gözüne sokulmuştur.

Acılarımız Filistin! Şeytanlar Gazze'den defolup gitsin! Gazze'deki çocukları bırakın korunma altına almayı alenen katliamı seyreden bütün ülkeler bu isyandan nasibini almalıdır. İnsanlık ölümüne yataklık edenlerin bu dünyada yatacak yeri yok çünkü.

Bazen yüzbinlerce kişilik isyandır duruş. Bazen "sizin silahlarınıza karşı bizim yüreğimiz" diye haykırmaktır.
Minicik bedenleriyle ölüme karşı koyan Gazze'deki çocuklara "sizler bu savaşın kahramanlarısınız, sonunda mutlaka kazanacaksınız" diyoruz. Savaşın bile şerefini yok edenlerin cümlesinden öznesinden fiilinden iğreniyoruz.

İsrail'i sevmiyoruz.
Niye sevelim
Katliamları en aşağılık biçimde organize ettiği için mi, insan sevgisinden yoksun olduğu için mi Suçunu ifşa etmekle gurur duyduğu ve acımasızca öldürdükleri insanlara mezarlık bile bırakmadıkları için mi

Amerika'yı sevmiyoruz
Niye sevelim
Dünya sahnesinde barışın, huzurun ve insanların canına okuduğu için mi
Filmlerindeki demokrasi masallarında mangalda kül bırakmazken, İsrail'in cinayetlerine "bu dünyanın şeytanları biziz" gerçeğini haykırdıkları için mi
İnsanlığı küçük düşürenlerin "büyük devlet masalı" insanlık düşmanı olmaktan, silahlardan ve sömürü düzeninden ibarettir. Amerika dünyada lanetin başladığını belgeleyen siyasetin adıdır.

O yüzden kendi ülkesinin insanları bile meselenin farkındadır. Bundan 12 yıl kadar önce Oscar ödüllü sinema sanatçısı Robert de Niro, İsrail'in Gazze'yi bombalamasının ardından çok net bir yorumda bulunmuştu. "Kuduz köpek ısırırsa sahibini suçlarsınız.
O yüzden bütün suç Amerika'nın." Kuduz köpek İsrail'di!
Sahibi de Amerika!
Amerika ve İsrail'in "kan kokan ortaklığına" yönelik en okkalı tepkiydi bu. O yüzden böyle dünya insanlarından "yürek sanatçısı" diye bahsediyoruz.
Sabahın erken saatlerinde bütün dünyaya yılın ilk mesajını veren insanları gördüğümüz zaman da umudumuzu kesmememiz gerektiğini hissediyoruz.

Haklı mücadelesini sürdüren her insana duyduğumuz saygıya mahsuben.