DÜN İstanbul'u dolaştım tek başına. Her adımda şekillenen gerçeklere baktım. Eski güzellikler kitapların sararmış sayfalarında kalmış. Bencillik insanlığın yeni üniforması olmuşken, birçokları kendinden başkasına yasaklı.
Yarısı kayıptı düşeni kaldırmak duygusunun yarısı üzerine basmakta saklı.

Sövgülü sözcüklerle övünüp yere tükürenler de vardı, belindeki silahı trafikte birine doğrultmak için tetikte bekleyenler de. Sadece otomobillerde değil yürüyen insanlarda bile bir sollama telaşı.
Saygısızlık apolet olmuştu artık.

Eskiden çiçek kokardı da şimdi beton kokuyordu şehir. Her sokak arasında duman ve uyuşturucu kokusu. Şerefsiz bir sirkülasyon vardı uyuşturucu piyasasında.
Okulların kapısına kadar dayanan bu illet, sanal bahİsi de yanına almış kol kola yürüyordu. Yeminli ifademdir; "gözlerimle gördüm!" Manzara felaket ama kimsenin umurunda değil!

Sokaktaki insanlara omuz atmak için bahane arayanlar da vardı, mendil satarken kimseyi incitmeyen yaşlı karıncalar da. Bazılarının beti benzi solmuştu açlıktan.
Bazıları restoranlarda domuz gibi yiyor, camdan kendilerini izleyen garip çocuklara yağlı elleriyle "yallah" diyordu, üstelik restorandan çıkıp yürürken kadınları da gözleriyle yiyordu.

Beyoğlu'nda bir tur attım, hızlı çekim yürüyüş kararındaydı insanlar. Alınlarında "hızlı yaşa genç öl" mührü basılmış olanlar da vardı, mülteci olarak gelip "bu şehir artık bizim" yasasını yürürlüğe koyanlar da. Ne kadar çoktular ne kadar kalabalık! Ne topluma saygıları vardı ne misafir adabı. Karada balık zannettim kendimi.

Trafikteki yaya kaldırımlardan her ışıkta sayısız insan geçiyordu.
İçlerinden neler geçiyordu kim bilir.
Kaybettikleri yaşama sevincini arıyorlardı da nerede kaybettiklerini bilmiyorlardı belki. Ya da tümden umutsuzdular gerçekleri biliyorlardı sanki.

Telgrafın tellerine konan türküleri özlediğimi hissettim bir an. Hiç tanımadığı yabancıya selam veren zarafetin hallerini, insanların içinde açan sarmaşık güllerini!
Hiçbirini bulamayız artık.
Arayan da kalmadı zaten. Herkes halinden memnunken belki de ben kayıp yolcuydum! Kimsenin fark edemediği bir sarsıntı yaşayan!
MUTLULUK TAKVİMİ