Başkalarındaki kötü tarafları benimsemekten, kendisindeki iyi tarafları yok eder insan. Lokantasına giren köpeğe işkence yaparken insanlıktan çıkar da yeri geldiğinde bir hayvandan daha saygıdeğer değildir insan.

***

Hiçbir hayvan başka hayvanı avlamak için insandan yardım dilenmez de ellerindeki silahlarla üç beş kişi bir olup hayvanları katledip, kestikleri kafaları duvarına asandır insan.
Ruhunu sınayan sınavların içinden geçerken sadece kendi penceresinden bakarken, başkalarını kandırmanın kurnazlığıyla övünür de aslında kendini kandırdığını bile düşünemez insan.

***

Zaman zaman birbirine kan verse de kan uyuşmazlığına can veren canlıdır insan. Dünyadaki gerçeklerden bihaber olsa da en yeni dedikoduları sektirmez insan.

***

İnsanlığı oldum olası dilinden düşürmez de yükselen değerin alçaklık olmasında sakınca görmeyen varlıktır insan. Geçmişi onarılmış biçimde yıkarken geleceği kurduğunu zanneder de saatlerini nereye kurduğunu bile düşünmez insan.

***

Kara vicdanında iftiranın gurur tablosunu ve kesesini doldurur da yaşamla ölüm arasındaki seyahatin kirlerini boşaltamaz insan. Kahraman ile soytarının buluştuğu yerde gözü doymayan tek canlıdır insan. Yüzyıl sonra dünyanın kara parçalarında insan diye bir canlı bile bırakmayacak kadar insanlıktan çıkmıştır insan.

***

Çıkarları için eğilip bükülürken ayaklar altına düşer de omuzlarındaki melekleri düşürdüğünü fark etmez insan. Gözünün önünde kadınlara sarkıntılık edilirken sorumluluktan kaçar da etrafa iyilik saçanlara kul köle olmaktansa kötülüğün banka çekine elini açandır insan.

***
Bencil ve küstah olmayı ayrıcalık sayarken, hayatın anahtar sözcüğünü para bellemiştir de insanlığa kilitli kalmakta sakınca görmez insan.
Masumiyetin yasaklandığı bir dünyada kurnazlığı yetenek zanneder insan. Onlar namuslu insanların ömrünü bitiren parazitlerdir. Ne büyük utançtır ki itibar görürler!