Sık sık önünden geçtiğim fakat detaylarını yeni keşfettiğim önemli bir sanat mekânından söz etmek istiyorum. İstanbul'un sanat haritasına yeni bir soluk getiren Ruzy Gallery, Etiler'in sakin caddelerinden birinde, Tepecik Yolu No: 20 adresinde konumlanıyor. 2023 yılında finans dünyasından sanat sahnesine adım atan Esra Çevik tarafından kurulan bu galeri, çağdaş sanatın disiplinlerarası yapısını yansıtan sergileriyle dikkat çekiyor.

Galeri, üç kata yayılan şeffaf ve esnek mimarisiyle, ışığın ve mekânın sanatsal deneyimin bir parçası hâline geldiği bir atmosfer sunuyor. Bu yapı, aynı anda birden fazla paralel projenin gerçekleştirilmesine olanak tanıyor.

Açılışını, benim de eserlerini çok beğendiğim, Türkiye'nin önemli sanatçılarından Ahmet Güneştekin'in 'Uyandığımız Çağ' başlıklı kişisel sergisiyle yapan Ruzy Gallery, büyük ölçekli ve kavramsal açıdan derin projelere verdiği destekle iddialı bir yönelim sergiliyor.

Galeri, sanatçılarının düşünme, araştırma ve uygulama süreçlerini ortaya koyan bir paylaşım alanı olmayı hedefliyor. Bu bağlamda, sanatçılarla bire bir çalışarak, onların yaratıcı süreçlerine destek oluyor ve eserlerin izleyiciyle buluşmasını sağlıyor.

UKRAYNALI KÜRATÖR

Polina Somochkina, Ruzy Gallery'nin direktörü ve küratörü olarak, çağdaş sanat sahnesinde dikkat çeken bir isim. 1988 yılında Lviv-Ukrayna'da doğan Somochkina, sanat danışmanı, sanatçı, küratör ve sanat restoratörü kimlikleriyle çok yönlü bir kariyere sahip.

Sanat restorasyonu alanında yüksek lisans derecesine sahip olan Somochkina, uluslararası sanatçı konuklama programı olan 'The Istanbul Artist Residency'nin de kurucusu. Ayrıca, bugüne kadar İstanbul'daki Ukrayna, Polonya ve Birleşik Krallık Başkonsoloslukları ile işbirliği içinde kültürel diplomasi projeleri gerçekleştirmiş. 2015 yılında, Polonya Kültür Bakanı tarafından Gaude Polonia diploması ile ödüllendirilmiş.

Ruzy Gallery'deki küratöryel yaklaşımı, sanatçılara kendi hikâyelerini anlatma fırsatı sunuyor.

Örneğin, 'My Fairy Tale' adlı grup sergisinde, sanatçılar masal kavramını kişisel, toplumsal ve politik bir metafor olarak ele alarak izleyicilere farklı perspektifler sunuyorlar.