Asrımızın idrakine uygun olarak Kur'an hakikatlerinden süzülen Risale-i Nurlar, Nur talebelerinin maddi ve manevi ihtiyaçlarının anahtarı ve adeta manevi enerji kaynaklarıdır.Onun için düzenli olarak Risale-i Nurlarla hemhal olmak çok mühim. Bu hususta "Bediüzzaman Beşlemesi"nde de geçen bir hakikat dikkate değer. "Bediüzzaman bir gün bazı talebeleri ile birlikte Barla'ya giderken, yorgun argın işten dönen köylüler onu görünce hemen yanına gelip etrafını sarmışlar. Kısa bir selâm-kelâm sohbetinden sonra, onların kendisinden nasihat dinlemeye hazır olduklarını görünce gülümsemiş ve nasihat vermek yerine bir sual sormuş. - Eve gidince Risale okuyabiliyor musunuz" - Pek okuduğumuz söylenemez Hocam. - Günde en az otuz sayfa okumalısınız." - Doğrudur Hoca Efendi okumamız gerekir." - Okuyor musunuz peki -Okuyamıyoruz. -Yirmi sayfa da mı okuyamıyorsunuz -Hasat zamanı olduğu için mütemadiyen çalışıyoruz. -On sayfa okuyorsunuzdur her halde -Ne yazık ki. -Beş sayfa -Maalesef. -Bir sayfa da mı okuyamıyorsunuz Köylüler sessizleşip mahcubiyetle, birer ikişer başlarını önüne eğince, zamanın şartlarının zorluğunu ve köylülerin işlerinin çokluğunu bilen Üstad, onların akşama kadar olanca güçleriyle çalışmalarına rağmen yorgun argın eve döndüklerinde az da olsa kitap okumayı âdet haline getirmelerini sağlamak için özel bir tavsiyede bulunmuş. "O zaman şimdi sizden yapabileceğiniz bir şey istiyorum" demiş. "Köylüler merakla; "Nedir Hoca Efendi" diye sormuşlar. Üstad onlara; "Eve gittiğinizde, biraz dinlendikten sonra, okuma maksadıyla, Risaleyi elinize alın kapağını açıp kapayın" demiş. Sevinçle, "Tamam efendim onu yaparız işte." demişler. Bediüzzaman da; "O halde anlaştık" diyerek uğurlamış onları." İşte