Eşim, 17 yıllık evliliğimizi ona daire alamadığım için bitirdi. Sadece 2 yıl daha beklese bunu da gerçekleştirirdim. Ailemi çok özlüyorum. Yıllar içinde hem benim hem karımın yapmış olduğu pek çok hata sebebiyle kaçarak ve severek başladığımız 17 yıllık evliliğimizi karım sonlandırdı. Hatalı olmasına rağmen bunu hiç kabul etmedi. Çalıştığı yerden görmüş olduğu ilgi ve kendisine verilen yeni görevler yüzünden beni sürekli küçük görüp aşağılamaktan vazgeçmedi. Kendisine yanlış yaptığını söylememe rağmen sonunda evliliğimizi bitirdi. Ben hatalarımı düzeltip ailemi tekrar bir araya getirmek için tüm kötü alışkanlıklarımdan, içkiden ve sigaradan vazgeçtim. İşimi bile değiştirdim. İyi bir işim olduğu halde devlet memuru oldum. Tayinim Marmara bölgesine çıktı. Akşamları ek iş yaparak tekrar para biriktirmeye başladım ve bir araba aldım. Eşim çalıştığı için ev işlerinde ona yardım ediyordum. Yemek yaptım, çamaşır yıkadım, çamaşır astım, bulaşık yıkadım ve maaş kartımı bile eşime verdim. Boşandıktan sonra çabalarım ve araya aracılar koyarak yalvara yalvara bir araya gelmemize rağmen, hep saçma sapan mazeretler üretip durdu. En kötüsü de bir daire almam şartını sürekli önüme koymasıydı. Ben "Daire alacağız, biraz da birikmişimiz var. Ama kızımız daha 2 yıl kolejde. Daire için 2 yıl bekleyelim. Kızımızın okulu bitince, krediye girer bir daire alırız" dedim. Kabul etmedi ve "ben değişmek için sana söz vermedim" diyerek 2 ay önce de beni evden kovdu. Yeniden ayrıldık. Ben bu yuvayı boşandıktan sonra aracılarla bir çatı altına topladım. Eşim beni evden kovduğunda belki gitmemeliydim. Fakat bir kez bile "gitme" demedi. Birlikteyken eşimden bana gelen mesajlara, fotoğraflara baktığımda hepsi çok samimi ve sıcak görünüyordu. Eşimin beni sevdiğini düşünüyorum veya düşünmek istiyorum. "Ben duygularımı gösteremem, mantıklı hareket ederim" diye can yakıcı sözler sarf ediyor. Ben ne yaparsam yapayım yaranamadım. Ailesinin ve çalıştığı yerdeki arkadaşlarının da etkisiyle ayrıldık.16 yaşında bir kızımız var ve şu anda onu bile bana düşman ettiler. Artık benimle görüşmüyor. Aynı annesi gibi davranıyor. Kızımın velayeti annesinde. Ayrılırken tek şartı kızımın velayetini ona bırakmamdı ve buna karşın hiçbir şey istemedi. Ben yine de okulun parasını 2 yıl boyunca ödedim. Kızım belki üniversiteye gidecek, masrafları artacak, ne olacak bilmiyorum... Bir gün evlenecek, anne ve babasının ayrı olmasından dolayı ona ne gözle bakarlar bilmiyorum. Ben tüm bunlara