Kadıköy kendi atmosferini bulmaya çalışıyordu. Bir yandan da çöl sıcakları çöktü stadın üstüne... Ve "cehennem" kendi yuvasını buldu; atmosferiyle, bunaltmasıyla, golleriyle ve coşkusuyla... İsmail Kartal'ı bağrına bastı yeniden seyirci. Beş yeni transfer, yepyeni bir hücum hattı. 15. dakikaya geldiğimizde 2-0 olmuştu bile skor. Tadic gözlerdeki pası siliyor, Dzeko oyunu yönetiyordu. Kent tempoyu yükseltip, orta sahanın yükünü de almaya çalıştı. Crespo, Syzmanski ve Mert Hakan üçlüsü duvarı ördüler. Gözler yeni kahramanlarda ama maçın mimarı aslında Ferdi Kadıoğlu'ydu. İlk üç golde top hep onun ayağına değdi. Attığı gol ise; "anlatılmaz, yaşanır"... Seyretmenizi tavsiye ederim. Evet rakip zayıf. Ama her maçı zor yapan huyu vardır Fenerbahçe taraftarının. Kadıköy'ün rüzgârlarında sabırsızlık yönü var. Tadic'i gördükten sonra rahatladılar önce... Baktılar oyuncular nefes aldırmıyor karşı tarafa, keyifleri yerine geldi. İlk golle birlikte her şeyin değişeceğinin farkındaydılar ve oyuncular da buna cevap verdiler. Dzeko'nun dördüncü goldeki asisti, bir pas nasıl böyle ölçülü ve kaliteli