İlginç maçtı. Çünkü hiçbir Ömer Erdoğan takımının, sahada sadece yenilmemek üzere organize olduğunu görmedik. Bu madalyonun bir yüzü...
Temposu düşük maçtı. Alanyaspor önde baskı yerine kendi ikinci bölgesinde kalabalık bekledi. Neredeyse F.Bahçe hücumcularını hiç boş bırakmadılar. Topu aldıklarında da organize olamadılar. Fenerbahçe, özellikle İsmail'in enerjisiyle rakibin kaleye bilerek ve isteyerek gelmesine izin vermedi. Bu da madalyonun öbür yüzü...
Fenerbahçe orta sahası, özellikle Fred ile ofansif planı yapmaya çalıştı. Araya atılan toplar da, Fred'in bindirmeleri de sonuç vermedi. Planları bozan, "planların" içinde olmayan İsmail oldu. Kendi topuna yaptığı atak sonrasında, ceza alanı kaosu, İrfan Can Kahveci'nin mükemmel golünü getirdi. Parantez açılması gereken figürler var elbette. Önceliği Atilla Karaoğlan'a veriyorum. Bazı pozisyonları o kadar güzel süzüyor ki, "bravo" diyorsunuz. Ama takdir hakları bölümünde, "aman Fenerbahçe'nin lehine olmasın" satırı var elbette. Diğerlerinde olduğu gibi. Veya Dzeko'ya diyor ki,