Gazze Kaykay Takımı, Gazze Şeridi'nin batısındaki bir rampa etrafında 2008'den itibaren aşama aşama kuruldu. Fotoğrafçı Rajab Al-Rifi bu oluşuma öncülük etti. Kendisi de bir kaykay sporcusuydu. Başlangıçta yirmi kişi civarında bir gruptular. Şehrin içindeki birkaç kaykay rampasında ve müsait buldukları her yerde antrenman yapıyorlardı. Kaykayı içinde bulundukları zorluklara yenilmemek ve hayatlarına kasteden zorbalığa bir meydan okuma olarak görüyorlardı.

Kısa zamanda medyanın ilgisini çektiler ve kendileriyle ilgili yayınlardan sonra direnişin sembollerinden biri haline geldiler. İsrail-Mısır ablukası, ekonomik zorluklar ve çatışma ortamı işlerini zorlaştırıyordu. Yeterli malzemeleri yoktu, ikinci el kaykay tahtaları ya da bir şeylerden kaykaya dönüştürülmüş malzemeler kullanıyorlardı. Maddi imkan bulunsa bile ithalat kısıtlamaları yeni malzeme bulmayı çok zorlaştırıyordu.

7 Ekim 2023'ten itibaren başlayan ve İsrail saldırılarıyla her gün dozu arttırılan bir şiddetle bir katliama dönüşen döneme kadar ekip sadece şehirdeki birkaç bakımsız rampada, pazar yerlerinde, limanda çalışmalarını sürdürdüler. İnternetten bulabildikleri videolarla kendilerini ve tekniklerini geliştirdiler. Mohammad Al-Sawalhe ve Mustafa Sarhan onlara hem koçluk yaptı, hem moral destek verdi. Bu süreçte yabancı kaykay oluşumlarıyla da temasları oldu, bu oluşumlardan malzeme yardımı aldılar.

7 Ekim'den sonra İsrail'in Gazze'ye yönelik saldırganlığı tarihte görülmemiş bir zulme dönüştü. Şehir bombardımanlarla tarumar edildi. Binlerce kişi çocuk demeden yaşlı demeden şehit edildi. Okullar, hastaneler, sosyal alanlar, çocuk bahçeleri ve spor tesisleri hedef ayırt edilmeksizin yok edildi.

Gazze Kaykay Takımı için de keder verici bir süreçti bu. Wael ve Essam gibi genç kaykaycılar dahil ekibin büyük bir kısmı bombardımanlarda hayatını kaybetti. İçinde takımın kurulduğu sahil rampası da olmak üzere bütün antrenman alanları birer harabeye döndü. Geriye bu gençlerin neşeyle kaykay yaptığını belgeleyen yakıcı videolar kaldı.

Gazzeli gençler için hikaye burada bitmedi ama… Yıkıntılar ve çukurlarla dolu sokaklar, patlamamış mühimmat riski taşıyan ve her an bombalanma tehlikesiyle karşı karşıya arsalar yeni kaykay alanları oldu.

Yıkılan yapılar arasında takımı kuran Al Rifi'nin Şucaiyye'deki evi de vardı. Eşyalarını alıp başka bir yere geçti, o eşyalar arasında muhtemelen kaykay tahtası da vardı.

Al-Rifi 2024'te Gazze Limanı ve benzeri alanlarda kaykay çalışmalarını olabildiğince düzene kavuşturarak yeniden başlattı. Bu çalışmaları içinde direniş mesajları da olan sosyal medya paylaşımlarıyla daha geniş kitlelere duyurdu. Gazze'nin çocuklarına içinde bulundukları şartlara karşı umut ve ilham vermek istiyordu. Al Rifi'nin çalışmaları zorbalığa karşı bir umut oldu ve bir meydan okumaya dönüştü. Kendisiyle yapılan röportajlarda Al Rifi kaykayı bombalardan kaçmanın bir yolu olarak gördüğünü söylüyordu.