Âdemoğullarının tümüne sevgi besleyen ve yardım etmek isteyeni küçümsedi. Ebedi ahiret hayatına iman eden insanlığı seven, yurt ve cins kaygılarını aramayan şahsi istek, ferdi çıkarlar yükseldiğinde ancak vatan ve milletin çıkar ve menfaatlerini düşünen herkesi küçümsedi. Materyalist siyaset felsefesi insan hayatına bölgecilik ve ırkçılık esasını getirdi. Bölgecilik ve ırkçılık milleti istila etmeye, sömürgeye, sıkıntıya ve düzensizliğe götürdü. Irkçı ve bölgesi kimse ırkçılıkla bölgeciliği bir vazife gibi görür. Milletine bağlı kalmayı, milletin yolunda gayretle çalışması gerekli bilir. Başka bir devletin yıkıntıları üstüne milli devletini kurmayı ister. İşte bu çeşit milliyetçilik, uygar Avrupa'yı her türlü baskıya ve vahşete sürüklemiştir. Sömürgelerini genişletmek, milletleri ve hakları idari, siyasi hakimiyeti altına almak için bunu desteklediler. Öyle ki bu durum Avrupa'yı tahrip edici maddeleri, zehirli gazları kullanmaya, atom bombalarını atmaya ve atomdan daha şiddetli hidrojen bombası keşfetmeye kadar götürdü. Bu egoizm, geniş anlamda mevcut medeniyetin afeti ve ürünlerinin de helak edicisi olmaktadır. Bencillik, toplumun ve siyasetin özü, medeniyet ve ahlakın esası olmaya devam ettiği sürece düzenlemeler, ıslah tedbirleri, ekonomik sistemler, yeni usuller yenidünya düzeninde bir şey ifade etmez. Fayda da sağlayamaz. Bencillik toplum hayatını birbirine düşürürse, onda ruh yerine akışını sürdürürse, insanların politika ve davranışlarını tayin ederse Bir milletin fertleri şehvetlerde aşırı giderse, lezzetlerin ardına düşerlerse, köşkleri yükseltir ve yıldızlarla yarış ederlerse, araçların en iyisini edinmede müsabaka ederlerse, itibar, mevki, büyüklük ve nüfuzlu görünme yolunda kaşarlarsa Varlığı millete hiçbir gün fayda vermeyen uydurma ihtiyaçlar, yapmacık istekler ana ihtiyaç yerine geçerse Bunlar ne kadar güçlü olursa olsun millete ne kaynakları yeter ne de servetleri Böyle bir millete gök altın yağdırsa, yer altınlarını, petrol kaynaklarını akıtsa fayda vermez. Zira bu kaynaklar bu kadar değişik ve yeni ihtiyaçları karşılayamaz. Fakirlerini zengin etmez. Araçlarını doyurmaz. Çıplaklarını giydiremez. Milletin korkunç serveti ve büyük mallarına rağmen varlıklarını sürdürecek yiyecek bulmayanlara, açık yerlerini örtecek yiyecek bulamayanlar da rastlanır. Gökdelenlerle yükselmiş, araçlarla dolmuş caddelerin utanç verici manzaralarını hep birlikte görüyoruz! Bu öldürücü açlık, utanç verici çıplaklık; ülkelerin fakirliğinden, kaynakların kıtlığından veya imkânların azlığından mıdır O halde gökdelenler yaparak bulutlarla yarışmak; araçlarla rüzgârla müsabaka nereden geliyor Avrupa ve Amerika başkentlerinde bu gereksiz gösterişli dolaşma hevesi niçin Hayır! Yemin ederim ki bu durum ancak bencilliğin eseridir. Öyle bir bencillik ki fakirlerin yaşama sevinci ve hayat haklarına