Dedemin albümünde yıllar önce bir fotoğraf görmüştüm. Kaş Belediye Başkanı, bayram tebriği olarak kullandığı bir fotoğrafın arkasına daktiloyla, "Hizmet bekleyen harap haldeki mendirek görüntüsüyle Kurban Bayramınızı kutluluyorum!" yazmıştı. 1930 ve 40'lı yıllarda Antalya İl Genel Meclis üyeliği yapan dedem, başkanın teessüflerini belirten kartını çok zekice bulmuş olmalı ki, saklamıştı. Yerel idarecinin "kutluluyorum" sözünü yazım hatası zannederdim. Yıllar sonra, Cumhuriyetin ilk döneminde "kutluyorum" yerine bu kelimenin kullanıldığını öğrendim. Dedem 1974 yılında ölene kadar, kendisine gelen bütün bayram tebriklerinde başkalarınca kutlandı; onları yanıtlarken kutladı. Babam da öyle Atatürk ve arkadaşlarının kurduğu Cumhuriyetin yok edilmeye, devrimlerin yozlaştırılmaya başlandığı 12 Eylül 1980 askeri darbesi sonrası, birçok şey gibi bayram isimleri ve kutlama yöntemleri de değişti. 2000'li yılların AKP'si bu karşı devrim çabasının mirasını devraldı. Böylece işi kolaylaştı. AKP iktidarının birinci on yıllık bölümünün sonunda, devlet içine çöreklenmiş Fethullahçı yapılanmanın etkisiyle başta milli ordu ve adalet gibi kurumlar çökertilirken, ulus birliğinin sağlandığı bayramlarla da oynandı. Kamu idarecilerinin milli bayramlara katılmaları kısıtlandı. Bunlardan birisi de 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı idi. 23 Nisan zamanla, "ulusun, devlet idaresinde egemen kılınmasının yıldönümü" olan asıl anlamından çıkartılıp, basitçe, çocuklara ithaf edilen bir bayrama dönüştürüldü. Hatta, kutlamalara uluslararası şölen sosu da eklenerek bayramın niteliği iyice değiştirildi. 23 Nisan'ın değersizleştirilip bağlamından çıkartılması, ona alternatif geliştirilen başka kutlamalarla sürdü. Tam da 23 Nisan haftasına yani 20 ile 26 Nisan arasına sabitlenen törenlerde, minik bireyleri kendi inanışlarına uyan giysilerle kuşandırıp, doğum haftaları kutladılar! Yerel protokol ve halk, bir AKP normali olarak sunulan bu gösteriye alkış tutturuldu. Uygulama 2017 sonrası kaldırıldı. İlerleyen yıllarda,