Birileri konuşur, susanların yerine,
Kelimeler dökülür, yüreklerinden değil.
Oysa sustukça büyüyenler vardır,
Gözleriyle anlatır, dileriyle değil.

Bağırmaz herkes acıyı yaşarken,
Kimileri çığlığı içe saklar.
Bir yutkunma, bir bakış yeter bazen,
Sessizlikten ağır söz mü var

Duyan yoktur, sessiz bir feryadı,
Görmeyen çoktur dolan gözleri.
Ama sustu diye sanma ki yok,
Taşır dağları içindeki özlemi.

Bir annenin merhamet dolu duası,
Bir babanın alnından akan emeğin tatlılığı,
Bir çocuğun düşe kalka yaşama umudu,
Hepsi kalbin sessiz yankısı, bir hecesi…

Kimi koşar, zamana yetişmek için,