Maestro Gürer Aykal, hocaların hocasıdır. Onun batonu altında çalan orkestra ve solist şanslıdır. Çünkü solistine de topluluğuna da çok yardım eder. Hele Naz İrem Türkmen gibi Pekinellerin "Dünya Sahnelerinde Genç Solistler" projesine seçilmiş bir solisti ilk kez yönetecekse çok titizlenir. AKM'deki salonda kalabalık bir dinleyici önünde baştan sona Mozart'tan oluşan bir konserde onları dinledik. Ne yazık ki İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'nın birçok üyesi yurtdışında turnedeydi. Bilirim, Gürer Aykal, "Ben Mozart'ı babam kadar severim" der. Konserdeki ilk yapıt bestecinin "Emprezaryo" başlıklı kısacık bir uvertürüydü. Sonra Naz İrem'in solistliğinde 4 numaralı keman konçeretosunu dinledik. Sonunda havada süzülerek sessizliğe doğru yol alan yapıt bana göre Mozart'ın şaheserlerinden biridir. Naz İrem, Ayla Erduran'ın gözetiminde de çalışmıştı. Son yıllarda Ayla'yı çok mutlu eden bir öğrencisi olmuştu. Almanca, İngilizce, Rusça ve İtalyanca bilen sanatçı halen Salzburg'da müzik lisesinde okuyor. Yolu açık olsun.

Elimde 1964 yılının "Robert Kolej Reflections"ı var. Sayfaları çeviriyorum, benim eşim Eyüp İlyasoğlu dahil ne çok yakın arkadaşımız varmış öbür dünyaya göçen. Sevgili Ahmet Levendoğlu da geçen hafta onlara katıldı. Mezuniyet fotoğrafının yanına arkadaşları o kişi için izlenim yazarlardı. Ahmet'e de şöyle demişler: "Sen büyük erdemlerin, büyük zevklerin ve büyük olan her şeyin insanısın. Aklında hiç hile olmayan, ve tek kızdığı zaman karşısındakinin ona hile yaptığını fark ettiğin zamandır. Abrigum, Gaspar ve Zereyc gibi hayali tipleri sen lanse ettin. Derslere çarıkla geldin, baba Cemal'e dersin ortasında yemek üstü kahvesini ve purosunu getirdin. Ve yine 'baba'nın dersinde Hunlar bahsi yapılırken