Ey Gazze Gözlü Ubeyde,

Yaşarken de şehittin...

Şehitken de yaşıyorsun Gazze'yi,

Nefesin hala ensesinde zalimin,

Susman bile bir alimin dersi gibi,

Durman bile şaşırtıyor tersi düzü,

Kemiklerini kim sayacak bebeklerin,

Atların üstünde durmuyor yetim çocuklar

Bacaklar kopuyor bir tek ölüm yürüyor

Ubeyde'yi arıyor cennete düşmeden önce gözlerin.

Bir vahşi geldi, Ubeyde adlı bir kalbi çıkardı Gazze'den.

Kan değil damlayan gam,

Anlamak değil bu tam manasıyla zan

Çiçekler yılana sarıldı,

Kefenler düşünce denizlere...

İnsan, anlamadığı şeyin özetidir demiştim. Eğer sadece kemik ve et sıkıştırılmış ruhsuz bir valizseniz anlamazsınız. Hamlıktan pişmeye gönlünüz yoksa kalbi ve vicdanı olan insanların da size tahammülsüzlüklerini sorgulayamazsınız.

Hayatım boyunca kendi salyasıyla beslenen, kendini çalkalayıp umuma püskürten varlıkları ciddiye almadım. Kötülere harcayacak boş vaktimin olmayışının bana kazandırdığı görkemli umursamazlık ah o tatlı lodos şurada dursun; iri bir sakinlik, duru bir zaman kattı. Allah bereket versin.

Cehalet sürüyle gezen bir çete olsa da hakikatin yalnızlığına diş geçiremez. Kabul edelim demiştim...

Gazze'yi unutanları unutarak boykot et!

Gazze'yi unutmak, mazlumu yakan ateşi kesmez, unutmak zalimin cephanesidir.

İsrail kaybetti, bunu sifonistlerin demir kubbede yamulan hayallerini görerek söylüyorum. Bunu ama tarafsız olmalıydık diyen kahperengi şeytan mahsüllerine bakarak söylüyorum. Bunu Hamas'a neyine güveniyorsun diye soran, kibri gür, adamlığı seyrek muhteris akıtması şeylere bakarak söylüyorum.

İsrail kaybetti,

Bizlere onurlu ruhuyla adeta "Ölmek de bir direniş, Allah Azze ve Celle, diye haykıran Yahyalar ve Ubeydeler kazandı.