Her gün, hikâyesini bilmediğimiz insanlarla karşılaşıyoruz. Kimi sadece yanımızdan sessizce geçip gidiyor, kimi ise farkında bile olmadan hayatımıza küçük bir iz bırakıyor.

Şehir kalabalığının içinde birbirimize değmeden yürürken, aslında ne çok duygu, ne çok yük, ne çok umut bir arada akıyor fark etmeden.

Otobüs durağında beklerken birkaç dakika sohbet ettiğiniz biri… O an aslında sadece vakit doldurduğunuzu sanırsınız ama bazen duyduğunuz tek bir cümle bile düşüncelerin yönünü değiştirebilir. Ya da asansöre binmek için acele ederken kapıyı sizin için tutan biri…

O küçücük jest bile günün geri kalanını yumuşatır, yüzünüze hafif bir gülümseme bırakır. Bazen de karşılaştığımız insanların ruh hâli, bizimkini hiç ummadığımız kadar etkiler.

Gülümseyerek "Günaydın" diyen birinin enerjisi, eve dönerken otobüste yanımıza oturan yaşlı birinin içten bir temennisi, market kuyruğunda duyduğumuz kısa bir sohbet…

Fark edilmesi zor ama etkisi büyük dokunuşlar bunlar. Hiç tanımadığımız insanların bize farkında olmadan moral vermesi aslında hayatın sessiz hediyeleri gibi.