Filo eğitimlerinin beşinci günündeyiz. Yoğun ve zor kısmı bitti. Neden mi "zor" dedim Filo yola koyulunca nelerle karşılaşabileceğimize dair uygulamalıeğitimlerden geçtik. Hemen her yayında bana "İsrail müdahale ederse ne yapacaksınız" sorusu yöneltiliyor. Dünkü yazıda, barışçıl aktivistler olarak "pasif direniş" gösterileceğinin bilgisini paylaşmıştım. İşte derslerin son aşamasında bu direnişin uygulamasınıyaptık. Hem fiziki hem de psikolojik testlerden geçtik. İyi de oldu. Ben kendimi artık daha hazır hissediyorum. Arkadaşlarım da öyle. Peki gemide yaşam nasıl olacak Bizi neler bekliyor. Yine geçmiş tecrübeleri dinledik, videolar izledik. Birbirimize nasıl ve hangi durumlarda yardımcı olmamız gerektiğiniöğrendik. Gizli gücümüz, 'dayanışma' ve 'maneviyat'. Batılılar buna duygusal yoğunluk diyor. Bineceğimiz tekneler ve kimlerle yolculuk yapacağımız bize bildirilmedi ancak gruplara ayrılıp mürettebat ortamı oluşturduk. Diğer yolculara faydası olabilecek yeteneklerimizi söyledik. Yazılarımın dışında hikâyelerini kâğıda dökme, seyahati kayıt altına alma ve etkin sosyal medya kullanımı konusunda destek olabileceğimi söyledim. Yazacak olmam ilgi gördü. Ancak dikkatleri en fazla Yaşar Yavuz'un "Sizlere türküsöylerim ve şiirler okurum" teklifi çekti. Yaşar ağabeye "Aynı gemide olalım" teklifleri yağdı desem yeridir. İtalya'daki eğitimlerimiz tam bir kaynaşma ve aynı geminin yolcuları olma dersleri ile sona erdi. Hazırız ve denize açılmak için saatleri sayıyoruz artık!

***

Sumud Filosu ile yola çıkacak gönüllüler İtalya'ya geldiğinden beri Katanya ve Siraküza şehirlerinde Gazze'ye destek yürüyüşleri yapılıyor. Katılımı en yoğun eylemlerden biri önceki akşam Katanya'da düzenlendi. Kafiledeki Türkler olarak bizler de aralarındaydık. Toplanma noktasından şehrin en geniş meydanına doğru uzun bir yürüyüş yapıldı. Katılımın ne kadar fazla olduğunu ise daha sonra paylaşılan videolardan anladım. İnsanlar caddelerde Ursino Kalesi'nin önündeki geniş alana akıyordu adeta. Meydana vardığımızda büyük bir sahne kurulmuş ve konuşmacılar kalabalığa hitap ediyordu. Platformunönüne doğru ilerledim. İnsanların tavır ve davranışlarına odaklandım. Sloganlara eşlik ediyorlardı. Bu eylem Sumud Filosu'na destek toplama ve uğurlamaydı aynı zamanda. Sahnede "Gaza We Are Coming" yani "Gazze Biz Geliyoruz" yazılıydı.

Göstericilerin birçoğunun üzerinde kefiye ya da Filistin'e dair semboller vardı. Karpuz burada da dikkat çeken bir simge. Ancak kefiyenin yüksek itibarı olduğunu söyleyebilirim. Anladım ki denizciler şehri Katanya'da yaşayan insanlar, Filistinli balıkçıların denize attıkları ağları sembolize eden desenlerle bir bayrak gibi bağ kurmuşlar.

Avrupa'da değişen atmosferi ve Akdeniz'in kıyısında İsrail'e doğru yükselen büyük öfkeyi iliklerime kadar hissettim. "Siyonist İsrail" demekten, soykırımdan, katilliklerinden ve Netanyahu'nun insan kasabı olduğunu haykırmaktan bir an bile geri durmadılar. Konuşmacılar da öyleydi. Sahnede ağlayanlar da vardı, hemen eteklerinde olduğumuz Etna Yanardağıgibi kükreyenler de.

Bu arada ara bir bilgi: Akşam 19.00'da başlayan yürüyüş meydana bir saatte ulaştı ve konuşmalar tam 4 saat sürdü. Gece yarısı ben alandan ayrılırken saat 00.30'du, sahne konuşmaları bitmişti ama çoğunluğu gençlerden oluşan gruplar sırtlarında kefiyelerle sohbet etmeye devam ediyordu.

Bu arada Peygamber Efendimiz'in doğum günüydüve filo arkadaşım psikolojik danışman Abdulsamed Turan ile yanımızda getirdiğimiz kurabiyelerden göstericilere dağıtmaya başladık. Abdulsamed eylemcilere hem Gazze'ye gideceğimizi anlatıyor hem de Müslümanlar için önemli bir gün olduğunu belirterek, ikramda bulunduğumuzu söylüyordu. Koca paket elimizde en az 25 kişiyle konuştuk, biri bile geri çevirmedi. Dikkatle dinlediler. Çok şaşırdılar ve hoşlarına gittiğini belli ettiler. Hep birlikte Gazze için mücadele ettiğimizi söyleyenler çoğunluktaydı.

Elisabetta isimli genç bir İtalyan Hanımefendi, "Neden buradasınız" soruma, "Devletlerin ve hükümetlerin yapamadığını burada yapabiliyor olmak gerçekten güzel bir örnek teşkil ediyor" dedi. Bir başka genç İtalyan kadın, Gazze'ye gidecek gemilerde olacağımızı öğrenince coşkuyla bağırmaya başladı. Bizi işaret etti ve hatıra fotoğrafı çektirdi. Bir başka çift bir ihtiyacımızın olup olmadığını sordu. Abdulsamed'in üzerindeki "Sumud Flotilla" yazılıtişörtü satın almak isteyenler dahi oldu. Samimi, sıcak, coşkulu ve tepkisini de desteğini de çok net ortaya koyan bir halk kitlesi vardıKatanya'da.

Avrupa'da esen rüzgârın seyrinin çoktan değiştiğini ve İsrail'e doğru öfke bulutları taşıdığını söylemek artık mümkün. Filo, Gazze'ye doğru açıldığında Akdeniz'in karşı kıyısından gelecek desteğin ayak sesleri tüm dünyada yankılanacak. Bunu şimdiden duyabiliyorum.

***

Katanya'da gördüğüm bu coşkulu kalabalık, farklı yaş ve kökenlerden yüzlerce insanı bir araya getiriyordu. İşte o insanlardan biri, eğitimlerde sessizce oturan ve tüm bu direniş ruhunu iğne iğne kumaşa işleyen Mahe'ydi. Filo'ya İtalya'dan katılacaklar arasında, değişik milletler, inançlar ve yaşam biçimlerinin yanı sıra her yaş grubundan aktivisti görmek de mümkün. Altmışlı yaşlarda olanlar, orta yaşlılar... Gençler ise ağırlıkta. Henüz yirmilerin başında olan Avrupalılar ise hem dikkat çekiyorlar hem de takdir topluyorlar.