Gazze yolundaki büyük buluşmamız gerçekleşti. İspanya'dan ve Tunus'tan kalkan tekneler bulunduğumuz koya demirlediler. Şu an 42 gemiyiz. Bize doğru Tunus'tan gelen 2 tekenin yanı sıra 6 tekne de Yunanistan karasularında bekliyor. Günlerdir hazırlıkları yapılan, sabotajlar ve türlü politik hamlelerle karadan durdurulmaya çalışılan Global Sumud Filosu'na dair ilk defa net bir fotoğraf çıkıyor ortaya. O da şu: Gazze yolunda 50 gemi olacak. Sayı düşse de tarihin en geniş katılımlı deniz misyonu olarak seferimize başlayacağız. Ben bu satırları yazarken son toplantılar yapılıyordu. Dün açılsaydık girmemiz öngörülen fırtına, beklenerek hafifletildi. Daha risksiz bir yolculuk olacağının bilgisini aldım. İspanya'dan Tunus'a ve şimdi de Sicilya Adası'ndaki bulunduğumuz koya gelen teknelerin hareket öncesi son kontrolleri ve gerekli ikmaller yapılıyor. Son iki günde, ileride yazacağım; gemicilerin çok net duruşlarına ve bir an önce yola koyulma kalkışmalarına şahitlik ettim. Bu Filo için mevcut olumsuzluk sadece beklemek. Onu da aşıyoruz inşallah.

Ben bugün sizlere 7 gündür teknelerinde yaşadığımız ve bizleri Gazze'ye götürmek için her şeyi göze alıp bu yola düşen cefakar ve fedakar gemicilerden bahsetmek istiyorum. Hikayeleri de Gazze duruşları kadar kıymetli. Ancak güvenlik kaygısı nedeni ile biri hariç görsellerini yayınlayamıyorum. Fotoğrafta yanımda olan crewlerimizden, yani tayfalardan: Gonzalo. Ancak ondanönce sizlere bizleri bu yolculuğa motive eden tecrübeli isimlerden söz etmek istiyorum.

Kendisi bir Napolili bir İtalyan. Yıllardır denizci. Yelkenli teknelerde çok tecrübeli Korkusuz. Aşırı disiplinli. Kuralcı. Tam bir aksiyon adamı. Her ayrıntıya dikkat ediyor. Hiç yerinde durmuyor. Bu zamana dek kimseyi denizde bırakmamış. Hiç kaza yapmamış, hiç kimse de gemisinden düşmemiş. Geleneklerine sıkıca bağlı. Her sabah mutlakla teknenin pruvasında duasını ediyor. Kendini sıkı anti-emperyalist olarak tanımlıyor. Bir adı var ama yazmamı asla istemez. Fotoğraf vermiyor ve onu görüntülemem yasak. Sosyal medya kullanmıyor. Bir an önce Gazze'ye doğru yelken açmaktan başka bir düşüncesi yok. İsrail'in, Siyonist rejimi hakkında çok bilgili ve dikkat çeken görüşlere sahip. Aslında İsraillilerin antisemitist olduğunu düşünüyor ve Siyonistlerle mücadele etmenin önemli olduğunu söylüyor. Yüz göz olmayı sevmese de eğer bir işi yoksa, Prof. Dr. Haşmet Yazıcı'nın sözü açması ile arada sırada sohbet ediyoruz kendisi ile. Filo'ya katılma kararını nasıl verdiğini merak ettim. Çok detay vermedi ama kısaca anlattı. Bir Filo'nun Gazze'ye gideceğini haber alınca hemen harekete geçmiş. Sosyal medya kullanmadığı için bir kaç kez mesaj atmış. Kendisine dönüş olmamış. En sonunda ilk toplaşmadan bir gün aramışlar ve "Sana ihtiyacımız var" demişler. İşini bırakıp Napoli'den Sicilya'ya gelmiş. Konuşurken şunları söyledi: "Ben politik bir adam değilim. Ben aksiyon adamıyım. Ben buraya Filistin halkı için geldim. Paramı pulumu her şeyimi bırakıp geldim. Filistin'e gitmek zorundayız. Video, politika, medya bildirileri, internet… Bunlar gösteriş, benim tarzım değil."

Gazze yoluna düşen bu tecrübeli ve gözü kara deniz adamı, 7 gündür bizleri hem zorlu yolculuğa hem de alışkın olmadığımız teknedeki günlük yaşama adapte ediyor. Kuralları sıralarken verdiği bir de mühim örnek var. Çok hoşuma gittiği için aktaracağım. Orta ölçekli bir teknedeyiz. İhtiyaçlarımızı karşılarken de kurallara uymalıyız. Mesela tuvalet çok önemli. Teknede iki tane var. Biri mürettebatın diğeri bizim. Tıkanmamaları gerekiyor. Hani AVM'lerdeki umumi tuvaletlerde "Lütfen peçete atmayın" uyarısı yazılıdır. Ancak insanlar bunu pek dikkate almazlar. Teknede bu hayati sorun şu talimatla çözüldü: "Yemediğiniz ve yiyemeyeceğiniz hiçbir şeyi tuvalete atmayacaksınız." Çok net değil mi Bu sözü kulaklara küpe etmek gerek.

***

Bir de yardımcı gemicimiz Alexsandro var. Gemideki bir başka agresif denizci ama insanı yönleri çok güçlü. Tam bir devrimci. Lakabı Çingo. Toplantılarda telefonla uğraşılmasından hoşlanmıyor ve çok kızıyor. Bir de genellikle makarna yenen yemeklerde herkesin masada olmasını istiyor. İtalya ile Fransa sınırındaki yükseklerde bir köye yaşıyormuş. O da Gazze'ye Filo kalkacağını duyar duymaz yola koyulmuş. Kendisini bekleyen ailesi ve çocukları var. Tecrübeli bir denizci. Beklemekten çok yoruldu. Dün, gitme günümüz ve saati tartışılırken yanımıza gelerek günlerdir içinde tuttuklarını dışa vurdu: "Biz buraya Filistin için geldik. Onların mücadelesini desteklemek için geldik. Burada bekliyoruz. Niye bekliyoruz İtalya'da bekledik. Filistin halkını desteklemek için yola çıkmamız lazım. İnsanlar caddelerde, İtalya'da, İspanya'da bizim için sokakta dua ediyorlar. Niye biz burada bekliyoruz O insanların bize ihtiyacı varken niye onlar için mücadele etmiyoruz Bizim gitmemiz lazım."

***

Şimdi gelelim genç denizcilerimiz Gonzalo ve yine adını gizli tuttuğum bir diğer isme. İkisi de kısa sürede bizlere arkadaş oldular. Ben daha çok Gonzalo ile yakınım. Kendisi Arjantinli. 30 yaşında ve eski futbolcu. Amatör olarak sağ bek oynamış. Saçları çok uzun, örüyor. Nasıl tarıyor, nasıl yıkıyor bilmiyorum Ama bayağı zor bir şey olsa gerek. Onun dışında gayet sempatik, kişisel ilişkileri iyi biri. Empati yeteneği yüksek. Ona Türkçe "Adamsın adam" demeyi öğrettim. Çünkü bu yola çıkmak için yaptığı fedakarlıkları öğrenince diyecek başka söz bulamadım. Gonzalo da bir gemici ve aynı zamanda aktivist… Gazze'yi her zaman yakından takip etmiş ve desteklemiş. Gemilerin gideceğini duyunca da internetten başvurmuş. Hemen hızlıca gelmesini istemişler. Arjantin'den Los Angeles'a uçmuş önce. Kalan son bileti en yüksek fiyattan ve cebinden almış. Oradan da Roma'ya uçmuş. Yolculuğu bitmemiş. Ardından Roma'dan Katanya'ya uçmuş ve son olarak 50 kilometre uzaklaktaki Augusta'ya gelmiş. Evden çıkıp gelmesi üç gün sürmüş. Kendi deyimiyle: "Hızlı bir bilet aldığım için de olabildiğince çok yüksek miktar ödedim ama paranın hiçbir önemi yok. Çünkü ben burada kalmak zorundayım."

Gonzalo bir dakika boş durmuyor. Her yere tırmanıyor. Gazze'ye gitmek konusunda çok tutkulu ve geçen her dakikaya öfkeli. "Biz buraya tatil yapmaya gelmedik. İnsanların ölmesini engellemek, oradaki soykırımı bitirmek için geldik. O yüzden tehlikeler elbette olacak ve biz bu tehlikeleri göze almalıyız. Ama artık beklemenin gereği yok. Çünkü biz bekledikçe orada insanlar ölüyor. Biz oraya gitmemiz lazım" şeklinde kendinden emin bir motivasyonu var. Gonzalo bir arada olmamızı çok önemsiyor ve aile gibi davranmamızdan çok mutlu. Bana çok değer verdiğini her seferinde belli ediyor.

***