Ahmet Telli, aynı zamanda kitabı olan "Arkadaşlık Günleriydi"de şöyle seslenir: "Sen o zamanlar hâlâ olduğun gibi şimdi sen o zamanlar aşkları uzun sürer sanarak Sen o zamanlar kadife pantolon hâki parkanla Sen o zamanlar kalbine söz dinletemediğin Sen o zamanlar sırılsıklam kır ve şehir O zamanlar arkadaşlık günleriydi adamım..." O omuzdaşlıkla geçen günler sona ermiş, defter çoktan kapanmış gibidir. Gidenler yalnızca mezar taşına dönüşmemiş, umudu da yanlarına alıp yitmiştir. Öte yandan yine de bir sesleniş vardır şiirde. "Adamım" der, bir yanıt bekler. Gelmeyeceğini bile bile.

Arkadaşlık gözüpeklik ister. Ortaya çıkıp "O, benim arkadaşım" duygusunu taşımak, karşı tarafa hissettirme becerisini sunmak hele cendereden geçilen dönemlerde yiğitlik ister. Aristoteles'in "Hey dost, hiç yok dost" çığlığından arınmak ayakta kalmakla eşdeğerdir. Omzunda bir el hissetmek, bir nefes duymak tarifsiz mutluluğa dönüşür bir anda. Oysa yukarıdaki arkadaşların yeryüzünden fazlaysa, "arkadaş" sözcüğü de derin bir çığlığa dönüşüverir. Arkadaşlar da gençliğinle birlikte çok uzaktan el sallıyordur.

Yılmaz Güney'in "Arkadaş" filminin başarısından sonra Şanar Yurdatapan ve Attila Özdemiroğlu bestesi Melike Demirağ şarkısı dilden dile dolaşmaya başlar: "Ortak olmak her sevince, her derde, kedere ve yürümek ömür boyu, beraberce, el ele olmasın hiç ta içten gülen gözlerde yaş yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş!" Oysa filmde bu şarkı kullanılmamaktadır. Ama toplumun arkadaşlığı kutsayan yanını es geçmemek gerekir. Üstelik yetmişli yıllar arkadaşlıktan çok yoldaşlık kavramının öne geçtiği bir dönemdir. Oysa Ahmet Telli ısrarla, belki de 68 ruhuyla arkadaşlık sözcüğünün içinden olanca inceliğiyle geçer.

İranlı ünlü şair Ahmed Şamlu şu dizeleri yazar: "Ağzını kokluyorlar Beni sevdiğini söyleme sakın Yüreğini kokluyorlar Garip bir devrandır sevgili aşkı evin zulasında saklamalı!" Bir aşk şiiri olarak görülebilir pekala bu dizeler. Oysa milislerin alkol kontrolü için ev baskını yaptığı bir ortamda "aşk", "sevgi", "arkadaşlık" gibi kavramlar bile kilere saklanmalıdır. Göz önünde olmadan kuytularda yaşanmalıdır! Dolayısıyla arkadaşlık özellikle baskı dönemlerinde tutunacak biricik daldır.

Ankara'nın soğuk ve darbe sonrası boğuk ikliminde şair arkadaşlıkları iz bırakmıştı. Bugün bir çırpıda isimlerini sayacağımız Adnan Azar ve Ahmet Erhan'dan başlayarak pek çok şairin bozkırla özdeşleşen arkadaşlığı anılmayı hak ediyor. Bu düşünceyle geçtiğimiz ay şair arkadaşım