Zaman zaman CHP'ye ilişkin bazı değerlendirmeler yapılıyor. "Neden böyle bir strateji izliyor" diye soruluyor:

-Farklı bir yol izlenebilirdi. Ekrem İmamoğlu'nun peşine takılmayıp, Kılıçdaroğlu taraftarlarının yaptığı gibi "Bizim yanlış yapanları, yanlışı savunacak halimiz yok" denilebilirdi. O durumda CHP daha büyürdü.

Olmazdı...

Özgür Özel ve CHP bunu yapamazdı. Çünkü birlikte yol yürüdüler. Birbirlerini beslediler. Omuz omuza vererek bu noktaya geldiler. Amiyane tabiri ile Özgür Özel'in Ekrem İmamoğlu'nu satması mümkün değildi. Böyle bir durumda "hayırdır" denirdi:

-Özgür Bey, İmamoğlu sayesinde bu noktaya geldin. CHP Genel Başkanlığı Koltuğunu kaptın. Tökezler tökezlemez de hemen sattın.

Bu kadarla kalmaz bütün kirli çamaşırlar ortaya dökülürdü. O yüzden Özgür Özel ve yeni CHP yönetiminin önünde başka bir yol yoktu. Öyle bir cenderenin içine girdiler ki, dönemezler artık. CHP'yi Ekrem İmamoğlu ile kader arkadaşı yaptılar. O yüzden de sonuna kadar savunmak zorundalar.

Dünkü yazımda yazdım. Tecrübe ile sabit: Muharebenin başında yapılan yığınak hatası bütün savaşı etkiliyor. İtalya'da "Temiz Eller Operasyonunda" gördük bunu.

Sosyalist Parti Üyesi Mario Chiesa, Milano'daki bir temizlik firmasından rüşvet aldığı iddiası ile yakalandığında, parti yöneticileri, "Ne yapacağız" diye oturup düşündüler! Elemanlarının arkasında durmama kararı aldılar. Sosyalist Parti Lideri Croxi, Mario Chiesa'yı "kötü adam" ilan etti. Hiçbir ilişkileri yokmuş gibi davrandı. Çöküş de böyle başladı...

Bu defa Chiesa karşı saldırı başlattı. Savcıların karşısına geçti, ne biliyorsa tek tek ve ayrıntıları ile anlatı. Diğerlerini de O ele verdi. Olay büyüdükçe büyüdü, bütün İtalya'yı sardı. 4 milyar dolarlık devasa bir yolsuzluk ağı ortaya çıktı. Siyaset yeniden dizayn edildi.

Böyle bir tecrübe ve risk varken, göze alabilir miydi bunu Özgür Özel Alamazdı elbette. O yüzden ne pahasına olura olsun İmamoğlu'nu sonuna kadar savunma yoluna gitti. İşte şimdi bunun sonuçlarını yaşıyor. Üstelik yaşamaya devam edecek...