Takvimler 17 Şubat 1992'yi gösteriyordu...

İtalya'da, basit ve sıradan sayılacak bir olay gerçekleşti. Sosyalist Parti Üyesi Mario Chiesa, Milano'daki bir temizlik firmasından rüşvet aldığı iddiası ile tutuklandı. Alışıktı İtalyanlar buna. O yüzden çok önemsenmedi, "vakayı adiye" olarak değerlendirildi.

Ama bu kadarla kalmadı...

Sosyalist Parti Lideri Croxi, bu gelişme üzerinden şov yapmak istedi. Halkın gözüne girmek için fırsatı ganimet bildi. Chiesa'yı tabiri caizse sattı ve "kötü adam" ilan etti.

Sen misin bunu yapan..

Chiesa da top yekûn onları sattı. Elindeki bütün bilgileri mahkemeye vermeye başladı. Ne biliyorsa anlattı. Başlangıçta basit gibi görünen olay büyüdü ve bütün İtalya'yı sardı. İşte o büyük ve tarihi "Temiz Eller Operasyonu" böyle başladı. Düğmeye basıldı ve ülke çapına yayıldı.

Operasyonun Savcısı Antonio di Pietro'ydu...

Büyük bir temizlik operasyonu başlattı. Attığı adımlarla, ülkesi ve dünya çapında tanındı. Çok ciddi hukuk mücadelesi verdi. Siyasi saldırılar ve operasyonlarla karşı karşıya kaldı. Ama yılmadı.

Halk da arkasındaydı. İtalyan Parlamentosu'nda operasyonları engellemek için adımlar atılmak istendiğinde halk sokaklara döküldü. Savcısına sahip çıktı, operasyonlara destek verdi. Durum bu olunca, Pietro bütün sistemi dağıttı. Yeni bir dönemi başlattı.

Neler mi oldu..

Ulusal çapta yürütülen bu operasyonun sonunda bazı siyasi partiler kapandı, tarihten silindi. Çünkü Savcı di Pietro, pek çok İtalyan Parlamento Üyesi hakkında iddianameler düzenledi. Neredeyse Parlamento'nun yarısının adı bu iddianamelerde yer aldı. Bütün pisliklerini ortaya döktü. Bunun üzerine bazı siyasetçiler ve işadamları intihar etti.

İtalya'da 400'den fazla belediye meclisi feshedildi.

Olay çok büyüktü. 4 milyar dolarlık bir rüşvet ağından bahsediliyordu. Miktar büyük olunca güçlü bir direnç ortaya çıktı. Ama İtalyan halkı, yolsuzluklara karşı savcısının yanında yer aldı. Gerekirse sokak gösterileri ile destekledi.