Tam bir yıl oldu. 7 Ekim 2023'ten bu yana canlı yayınlanan bir vahşet izliyoruz. Bazıları "savaş" diyorlar buna. Değil, bütün Dünyanın gözleri önünde gerçekleşen tam bir vahşet!

İnsanlığın, adalet ve vicdan duygularının rafa kaldırıldığı bir dönemdeyiz. 21. Yüzyılda, her geçen gün artarak devam ediyor vahşet. Durdurulamıyor, izliyoruz...

Masum insanlar, kadın ve çocuk demeden katlediliyor. Hastaneler yıkılıyor, ambulanslar vuruluyor, camiler, kiliseler yerle bir ediliyor. Yerleşim yerlerinde taş üstünde taş bırakılmıyor. İsrail ve arkasındaki emperyalist güçler, dur durak bilmiyor. Vuruyor, yakıyor, yıkıyorlar...

Bütün Dünya acz içinde. Vicdan sahiplerinin eli kolu bağlı!

En acı olanı da bu büyük katliam, vahşet ve enkaz yığınının halen bizleri kendimize getirememesi! Bu konuda bile birlik olamıyoruz. Tepki gösterenlerle birlikte hiçbir şey olmamış gibi izleyenler, hatta barbarlara destek olanlar dahi var. Kurbanlık koyun gibi kasabın elindeki bıçağı yalıyorlar.

Bir yıllık bilançoyu vermeyeceğim. Zaten her yerde yayınlanıyor. Kelimenin tam anlamı ile içler acısı.

Dünyaya intizam vermek için oluşturulan kurumlar işlemiyor. Aciz ve zavallı durumdalar. Birleşmiş Milletler de bizler gibi seyirci. İsrail, Genel Sekreterini "istenmeyen adam" ilan edip, ülkeye girişini yasaklayabiliyor. Uluslararası mahkemeler hiçbir işe yaramıyor. İnsan hakları örgütleri, insanlık dışı tabloyu izlemekten başka bir şey yapamıyor...

Çökmüş, işe yaramaz, eskilerin değimi ile fersudeleşmiş bir yapı var karşımızda. Cani geziyor dipdiri, can veriyor masum. Mehmet Akif'in dediği gibi, suç başkasının, ama bir başkası mahkûm!

Peki biz ne yapacağız..

Hem tepkimizi ortaya koyacak, hem de kendimize bakacağız. Bu adaletsiz ve "altta kalanın canı çıksın" anlayışıyla hareket eden kirli sistemin altında kalmamaya çalışacağız.

Sağlam durmak ve hazırlıklı olmak zorundayız.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın "İç Cephe" derken söylemeye çalıştığı da bu! İç cepheyi sağlam tutmak mecburiyetindeyiz. Çünkü yıkmak için çabalayanlar var.