Özel günlerin hayat rutinime çok fazla bir etkisi yoktur.

YakupKadri Karaosmanoğlu'nun sözü belleğimden çıkmaz: "Yıllar yarlardan, yarlar yıllardan vefasız."

Yılın bilançosunda öne geçen duygu kaybettiğimiz dostların hatırlanmasıdır. Ne kadar odanıza çekilip edebiyat ve müzikle baş başa kalsanız da televizyonlar, internet sizi dünya ahvalinin içine çekiyor. Ben bütün yılbaşlarını evimde geçirdim, 'çılgın kalabalıktan uzak kalma' başarısını gösterdim.

Bir kan gölüne dönen dünyada mutluluk kelimesinin bir geçerliliği yoktur. Gene de umut sözcüğünü kendimizden uzaklaştırmayalım. Bütün bu dağdağa içinde Yunus Emre ile Shakespeare'i masamda açık tutarım, insanoğlunun yüceliklerini de ihtiraslarını da onlarda bulurum.

Umudun bittiği yerde Yunus bize yol gösterir: "Her gün yeniden doğarız bizden kim usanası" diyor.

Zaman zaman bir meczubun saçmalarını Shakespeare, "ses ve öfke" diye özetliyor. Yazarın yazarı etkilemesi benim çok hoşuma gider, William Faulkner da romanın adını ondan esinlenerek "Ses ve Öfke" diye koymuştu. Sevgiyle andığım Rasih Güran da dilimize çevirmişti.

İnsanoğluhatırlamakla unutmak kavramları arasında bir gelgiti yaşıyor.

Bir yılın muhasebesini yapar mısınız Geri dönmeler beni hüzünlendirir. Ama bir yılın okuduklarınızı, dinlediklerinizi gene de bir deftere yazın.

Hâlâ defter kullanıyor musunuz Ben defterlerimi ve ajandamı ihmal etmem, dolma kalemle yazdığım notlarımın şifa bulmaz esiriyim. Küçük bir not. Hatalarınızı, kötülüklerinizi unutmayın. İyilikleri belleğinizden silin. "Hata rahına bilip ettiklerime bilmeyip ettiklerime" sözü ajandanızda bulunsun.

Geceyarısından sonra yeni kalemimleyeni bir kitabı okuyup not almaya başlarım.