Dünya Kupası sırasında hatrı sayılır sayıda futbolsever (!), 'Süper Lig'i özledim mesajları atmıştı hatırlanırsa. Maç önünde çeşitli kanallarda yorum yapan arkadaşların çoğu sanırım bu mesajların etkisinde kalmış olmalı ki, tempolu bir maç beklentisindeydi. Oysa, ligin kültürünü gösteren hayli durağan bir ilk yarı izledik hep birlikte. Fenerbahçe, arayan takım görüntüsünde olsa da birkaç kırık dökük girişim dışında heyecan verici pek bir şey olmadı. Yine de not düşmek gerek, en örgütlü hücum 37. dakikada yine Fenerbahçe'den geldi ve takım Ferdi'yi çaprazda da olsaUğurcan'la burun buruna getirdi.Devre boyunca topla daha çok oynayıp, pas yapmaktan vazgeçmeyen Trabzonspor da pozisyon üretmekte rakbiinden farklı değildi. Onların da en gösterişli işi, devre sonuna doğru Abdülkadir Ömür'ün şutuyla geldi. Ancak ikinci yarı oyun biçimini değiştirdi. İlk yarının analizini doğru yapmış görünen Trabzon iyi başladı ve maçın en heyecan verici atağı da baskın hücumda onlardan geldi. Ancak kendisinden çok şey beklenen, uzun süre sakat kalan Visca karşı karşıya pozisyonda ülkenin iyi kalecilerinden Altay'ı geçemedi. Jesus için ne yazılacak! Üstüne Crespo atıldı ve Trabzon alanzaman kullanımı avantajını ele geçirdi. Visca'nın golü yapamadığı bölgeye bir kez daha hücum örgütleyen Maxi Gomez ile golü atmayı başardı.