BİR ŞİİR ATEŞLE

Yolumuzu yoluna, gönlümüzü gönlüne düşürdüğümüz sıkı adamlarla bereketli put kırma eylemlerinden dönüyoruz. Aklıma Mehmet Akif İnan düşüyor. Hangi inançla, hangi eylemden dönüşte bu mısralar yüreğine düştü diye sormaktan kendimi alamıyorum:

"Atıldık kurşun gibi kentin alanlarına

Birkaç put ve taş gördü birden irkildi beni."

HAKİKATİ SÖYLE

Mitolojiye göre Kıbrıs'ın efsane kralı Pygmalion, yaptığı fildişinden heykele ilk görüşte âşık olur. Mitoloji bu ya! Aphrodite, bu kralcağızın heykelini diriltir. Michelangelo ise Musa heykelini bitirdikten sonra karşısına geçerek, "Ey Musa! Konuşsana, neden konuşmuyorsun" diye haykırmıştır. Aphrodite ise bu kez yoktur. Yalnızca hakikatler vardır. Hakikatler ve put dolu meydanlardan geçen İbrahimler… Put deyince aklımıza ilkin elbette Hz. İbrahim'in klas duruşu gelir: O ki; "Yavaşça putların yanına vardı. (Oraya konmuş yemekleri görünce): Yemiyor musunuz Neden konuşmuyorsunuz dedi." (Saf Suresi 91. ayet.) Sonrası büyük putun boynundaki balta.

BİR ÇOCUK YETİŞTİR

Bir çocuğa reelpolitik diye bir put olduğunu, Müslümanların o putu her gün koynunda özenle büyüttüğü nasıl anlatılır Bocalıyorum, dilimin döndüğünce ifade etmeye gayret ediyorum. Putu anlatamıyoruz en azından tevhidi anlatalım! Gün doğumuna birlikte şahitlik edelim. Denizin kıyısında güneşi bir kez daha karşılamanın heyecanı içerisindeyken, güneş doğup bulutların arkasına saklanınca sorular birbiri ardına sıralanıyor:

—Baba gökyüzü mavi olmasa nasıl olurdu

—Baba dağlara çıkıp oradan izlesek güneşe yakın olur muyuz

Bir kez daha anlıyorum ki; bir gün doğumuna şahitlik etmemiş nesillere Allah'ı tanıtmaya çalışıyoruz. Sahi çocuklarımız kimin tanrılarına inanıyor, ne kadar haberimiz var o tanrılardan

TARİHİNE SAHİP ÇIK

Mohaç seferinden dönülürken Macar Krallığı hazinesinden Apollon, Diyana ve Herkül heykelleri getirilir. Sadrazam İbrahim Paşa, bu heykelleri sarayının önüne diktirir. Paşanın sarayı Sultanahmet Meydanı'ndadır. Bu olay üzerine devrin şairlerinden birisi bir beyit yazar. Beyit Hz. İbrahim'in büyük putun boynuna astığı bir balta gibidir: "Dü İbrahim Âmed be-deyr-i cihân / Yekîbüt şiken şüdyekîbütnişân" (Yeryüzüne iki İbrahim geldi; biri put kırdı, biri put dikti). Şimdi soru şu: Bizim kalbimiz hangi İbrahim'den yana