gizli bahçenizdeaçan çiçekler vardı,
gecelerde ve yalnız.
vermeye az buldunuz
yahut vaktiniz olmadı.
Behçet Necatigil

Bakışlarımı kendime çevirdim. Göz önüne serdim bütün yaptıklarımı. Yapamadıklarımı düşündüm. Başkaları da gelip geçecekti, tıpkı benim gibi. Günlerce dünyayı konuşacak, sonra bir günde dünyadan, böyle bir dünyada bir günde geçip gideceklerdi. Böyleydi bu kervan. Neler olup bittiğini anlamadan her şey bitecek, neler yaptığımıza göz gezdiremeden can göçüp gidecek.

Nedir ömrün sermayesi Ne harcarsın, ne kazanırsın, ne kaybedersin

İnsan dünyaya rakip gelmiş sanki. Onu yenip şampiyon olacakmış gibi yaşamak istiyor. Oysa herkes kendi bahçesinde bahçıvan, herkes kendi bahçesinde şampiyon olmalı değil miydi Gülü yetiştirenin gül kokusu değerli olmalıydı. Hasret yetiştirenin hasreti. Herkesin bahçesinin has olmasına vurulmalıydık.

Şimdilerde insanlar kumbaralarda biriktiriyor hayatı. Kumbaralarda; ilişkilerden sıyrılmışlık, benlik, kaygılar, kavgalar ve paralar var. İçerisine merhametin asla sığmadığı kumbaralar

Oysa bahçemiz daha değerli değil miydi Bahçemiz saf samimiyet değil miydi Bahçemiz, mahallemiz, vatan toprağı değil miydi

Kendi olduğumuz yer değil miydi bahçemiz