Ortaokul mezunu babam. 1940'lı yıllarda askerliğini yapmış. Cumhuriyet'in ortasında duruyor. Cumhuriyetimiz kadar garip miydi bilmiyorum. Ama bir garipti babam. Bu ülkenin garipliğini, asaletini temsil ederdi.

Garipleri, delileri, çocukları ve yolcuları çok severdi. Onlarla dostluğunu dünya nimetlerine değişmezdi. Bir de toprağına aşkla bağlıydı. Allah'a bağlı olduğu gibi gönülden bağlıydı ülkesine. Dostu ve düşmanı, Türk'le gâvur arasındaki farkı bu toprakların insanına mahsus ferasetle ayırt ederdi. Gâvurlar dışında herkesi severdi. "Hakk'ın sözüne savaş açanlar" diye tarif ederdi gâvurluğu.

Babama göre bu ülke garipti. Garip, acılı ve şefkatli "Müslümanların gözbebeği" derdi Türkiye'ye.

En çok Muhsin Yazıcıoğlu'nu severdi.

Ezan okunduğunda, İstiklâl Marşı söylendiğinde onun için akan sular dururdu.

Söz istiklâlimizin marşına gelmişken, lise talebesiyim, babam bir gün, "Ezan İstiklâl Marşı gibidir" dedi. Bu sözün sözler içinde bir yeri vardı. Liseli halimden bugüne dek yürüdüğüm yolda hep hatırımda kaldı.

Ortaokul mezunu babam "Kurban Çavuş" olarak 1940'lı yılların sonuna doğru vatani hizmetini Hatay'da yapmış. Sözün arka planı da orada.

Kurban Çavuş, bir gün, üstünden aldığı emir üzre 120 kişilik bölüğü şehrin bir ucundan diğer uçta olan kışlaya götürür. Tam meydandan geçmek üzereyken öğle ezanı okunmaya başlar ve "Bölüük dur!" der Kurban Çavuş, elini de şapkasına götürür.

Arkadaki bölük de aynı şekilde selâm ile ezanı dinler, 10 dakika boyunca.

Meydanda askerin ezana selâm duruşunu izleyen ahali şaşkınlık içindedir.

Tabii bölüğün kışlaya gitmesinden önce haber ulaşır askeriyeye. Komutan babamı çağırır. "Kurban Çavuş sen askere ezan mı dinlettin" diye sorar. Babam dinlettiğini söyleyince "Nasıl yaparsın" der komutan.

Babamın ise orada aklına gelen cevap şöyledir: "Komutanım, ezan tıpkı İstiklâl Marşı gibidir. Nasıl ki bu dünyanın marşı İstiklâl Marşı'ysa, ahiret yurdunun marşı da ezandır. Ayırt etmem ezanla İstiklâl Marşı'nı."

"Komutan ne yaptı" diye sordum babama. Bir şaşkınlıktan sonra "çık" diyebilmiş, bir tek!