Cinsel suç mağduru çocuk sayısı, dokuz yılda yüzde 287 arttı. Ben demiyorum, o çok sevdikleri TÜİK söylüyor. Keza, okuduğum iddianamelerden ve cezaevindeki tanıklıklarımdan bile bu artışı gözlemliyorum.

Maalesef yine öyle bir dosya var masamda.

Ayrıntılara girip yeni bir mağduriyet yaratmayacağım. Lakin yazmam gerekenler var.

Ö.G. henüz 14 yaşında bir öğrenciydi. Şırnak'ta yaşıyordu. Okulundaki E.B. adlı edebiyat öğretmeninin kendisini istismar ettiğini söylüyordu.

O anları, tanık olan arkadaşı ve yazışmalarla kanıtlıyordu. Adli görüşme raporunda çocuğun beyanlarının samimi olduğu yazıyordu. Kaldı ki aksini gösterecek şekilde öğretmeniyle hiçbir husumeti de yoktu. Sanık öğretmen E.B. ise öğrencisinin suçlamalarını kabul etmiyordu.

İddianame yazıldı, E.B'nin "çocuğun cinsel istismarı" suçundan cezalandırılması istendi. Yapılan yargılama sonucunda da duruşma savcısı "sanığın eylemleriyle öğretici ve eğitici olmasının getirdiği kolaylıktan da faydalanılarak çocuğa karşı cinsel istismar suçunu işlediğine" dair mütalaa verdi.

Peki, Cizre 1. Ağır Mahkemesi'nde geçen hafta görülen duruşmada ne karar çıktı

Yazayım: "Sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olmadığı anlaşıldığından" beraatına karar verildi.

Lakin, savcının ceza istediği sanık için verilen bu beraat kararına mahkeme başkanının da itirazı vardı. Yani sanık E.B'yi kurtaran karar oyçokluğuyla çıkmıştı.

Bu dosyayı Önce Çocuklar ve Kadınlar Derneği adına takip eden avukat Arzu Sena Topuz'u aradım. Verilen beraat kararını şöyle yorumladı:

"Maalesef çocuğa yönelik istismar eylemlerinin her bölgede var olduğunu ve her meslek mensubu tarafından gerçekleştirilebildiğini görüyoruz. Bu kadar derin bir sosyal gerçekliğin karşısında ise maalesef böylesi suçların kanıtlanmasının zorluğu gerçekliğiyle karşılaşıyoruz. Her ne kadar cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda en esaslı kanıtın mağdurun beyanı olduğunu sürekli hatırlatsak da maalesef bu dosyadaki gibi daha fazla delilin talep edildiği mahkeme kararlarıyla da halen karşılaşmaktayız.