Güç, modern zamanın büyük putu oldu. Merkezine yerleşmediği ve yozlaştırmadığı çok az şey bırakan bu kavram özgürlük meselesinin de odağına yerleşmiş gözüküyor. Özgürlük TDK sözlüğünde "Her türlü dış etkiden bağımsız olarak insanın kendi iradesine, kendi düşüncesine dayanarak karar vermesi durumu" olarak tarif ediliyor. Bu tanım bireyi merkeze alan ve aslında dış etki ile kendilik çelişkisine dayalı bir yaklaşım olarak görülüyor. Belki de özgürlükle alakalı her şeyi bir manada biraz kadük, biraz madun bırakan da olaya sadece bunu kerteriz kabul ederek bakmak oluyor. İşte burada gücün varsa düşüncene ve iradene göre hareket edersin sonucu çıkmıyor mu Bağımsız olmak için güçlü olmak yahut gücüyle engelleri yıkmak bir manada özgürlüğü zincirlemek olmuyor mu Bu sebeple modern zamanlardaki özgürlük çağrıları aslında güçsüzlerin zımmî güç talebi gibi oluyor. Tüm yıkımlar da bu talebin masumiyeti altında meşruiyet kazanıyor. Mağduriyetler şiddet sarmalları doğurarak özgürleşmek maksadı altında hak ve hürriyet ihalelerine yol açıyor. Belki de Hegel'in efendi-köle diyalektiğince efendi olma gücünü talep eden herkes Nietzsche'nin güç istencini yanlış anlayan kitleler kaba ve bağnaz kuvveti güç sanarak özgür olduğu zehabıyla başka hayatlara da müdahale hakkını bulacağı bir meşruiyet zemininin peşinde koşuyor. Bu yolda her şey meşru ve her şey makul olacak şekilde hayat ve zihniyet kalibre ediliyor. Bir bakmışsınız ortada Farabî'nin cahil dediği türden toplum ve devlet yapıları âleme caka satıyor. Aslında buradaki özgürlük talepleri de aynı saikle yani güç merkezinde hak kelimesini, adalet kelimesini yozlaştırıp istismar ile yeni bir iktidar ve güç söylemini allayıp pulluyor. İnsan, bir yanda bunlar olurken diğer yanda özgürlük yahut hürriyet talebinin ahlaki bir çerçevesi de olabilir mi diye düşünüyor. Yani özgürlük isteme serazatlık, başıboşluk, serserice bir keyfilik olmanın ötesinde muhataptan bir ilke, ölçü, töre yahut erdeme dönmesi talebi olamaz mı Bu manada siyasi çıkar talebini sinsice bu isteğe saklayan makûs düşüncenin ötesinde insanların ahlaki olarak bir beklentiyi bu yolla ifade etmeleri şeklinde hürriyet talebi nedense çok da konuşulmaz; bu kavramın mefhumunda düşünülmez. Hâlbuki özgürlük makul bir çerçevede var olmak dileği ise bu sınırların aşınması ve aşılması halinde töre ve erdem talebi olarak özgürlük dileğini insanlık son asırlarda malum şiddet sarmalı içinde unuttu. Cahiliye zihni taşıyan bir harekete karşı duruş insan ruhunun hakikat ile özgürleşmesi manasına gelmiyor muydu İnsanı kendi zindanından azad etmek değil miydi Türk milletinin töresi zedelenip hakkın yerini keyfilik aldığında ili ve töreyi kim kaldıracaktır Bu yönüyle özgürlüğe hiç baktık mı Özgürlüğü kültür, dogma veya takıntı hale getirmeye de bizce lüzum yoktur. Kelime kutsayıcılık, retorik gevezelik modern hokkabazlıktır. Mesele samimiyetsiz bir "iktidar" dalaveresine neden ise konuşmak manasıdır. Orada gerçek değil çıkar konuşur. Bu çelişki, baba ile çocuklar arasında olabileceği gibi toplum ile başka toplumlar arasında bile olabilir. Yalan söyleyen birinden yalan söylememesi istemek aile içinde bir ahlaki talep, bir özgürleşme, o bozuk havadan irade ve düşüncenin kurtulması değil midir Babanın ürettiği bin bir saçma bahaneye karşı samimiyetsiz olduğunu söylemek saygısızlık yahut ona karşı isyan mıdır Terbiyesiz bir tutum mudur Bu bakımdan modern zamanların keyfilik yahut başıbozuklukla karıştırdığı, pasaklı ve hoş kokmayan halleri özgürlük sanrısı ile insanlığa sunup güç merkezli tepinmeleri özgürlük talebi gibi göstermek vaki durumu yozlaştırmaktan başka bir işe de yaramıyor. Hülasa özgürlük bir takım ilke, ölçü ve sınırların sahibi olmak ve burada makul bir düzen ile var olmaya rıza ise bunun rağmına hallere isteksizlik, eleştiri ve itiraz da bu manada bir sağduyu çağrısı olacaktır. Hafızayı yenileme, kendiliğini besleme ve yok sayılanı var etme dileği olarak Z kuşağı denilen evladı vatanın halinden bu manada anlamak gerekmez mi Yafta elde gezmek kolay, retorik vaazlar vermek de. Lakin anlamak ve hakikate dair olmak manasında özgürleşmek insanın özünü gürleştirmesi, geliştirmesi, olgunlaştırması hali elbette etrafta cari moda hallerin biraz daha dışı ve üstünde olacaktır. Bu talebin bir diğer adımı ise mefhumundaki asla dönüş talebi ötesinde muhataplarından veya başta kendinden hürriyetin insanda varoluşunun belki de hayati manası olan bir şeye ulaştırır: Elinde güç ve imkân varken sınırı aşmamak. Özgürlük talebi istediğimiz gibi konuşalım ve eyliyelim talebinin ötesinde aslında yukarıda bahsedilen ilke yahut töreye uygun olma, ölçü taşıma, yiv-set sahibi olmayı bekleme talebinin zeminini oluşturan bir ahlaki istektir. Hiç böyle bir özgürlük talebimiz, dileğimiz, kavgamız oldu mu İnsanın kendiliği açısından bu sınırı koyabilmesi ve bunu yapamayandan ortak alanı korumak ve huzuru muhafaza dileği ile yapmamasını istemek bir özgürlük dileği olamaz mı Bedeni ve içgüdüsel eylemlere sınırsızlık talebi bir özgürlük değil anarşi talebidir. Makul değildir. İnsani olması da tartışılır. Burada insanın kendi hakkında