Bir Kurban Bayramı geride kaldı. Hüzün içinde hüzün ile. Yeryüzünde süren zulümleri görmeyen, duymayan, duyumsamayan Müslümanlar hac ibadetlerini yapanlar yaptı. Yapmayanlar bulundukları memleketlerinde bu bayramı yaşadılar.

İnsanlık acı içinde kıvranırken acı duyanlar bunu derinden yaşadılar, duyumsadılar, tepkilerini ortaya koydular. Acıyı duyumsar gibi olanlar kimi eylemlerde bulunurlarken bu eylemlerin saman alevi gibi parlayıp bir süre sonra sönmesiyle etkisini yitirdi. Bu etkiyi tazelemek adına benzer eylemlerle zaman zaman gösterimlerde bulundular. Zaman ilerledikçe artık bunların bir etkisinin olmadığı anlaşıldı. Hâlâ aynı duyguyu yaşayanlar içlerindeki enerjiyi boşaltmak adına meydanlara koşmayı yeğledi. Sadece koştular, sadece koşacaklar.

Kimi uluslar ciddî yaptırımlarda bulunurlar, kitleler etkili gösterilerde bulunur Siyonizm ve emperyalizmi rahatsız ederken Müslümanlar duygu sarhoşluklarında kendilerini yitirdiler. Başları dönmüş bir şekilde bahaneler üretmekten, kaçamak yollara vurmaktan başka bir eylemde bulunmadılar. İnsanlığın ana sorununun önüne geçerek başka alanlara dikkatleri yönelttiler.

İşin garabeti Müslüman ulusların yöneticiler birbirlerini töhmet altında tutarlarken kendilerini sorumluluktan kurtarır gibi yapıyorlar. Kimi Arap liderlerinin tamamıyla emperyalizmin güdümünde oluşunu dile getirirlerken kendilerinin ne yaptığını düşünmezler. Sorumluluğu başkasının üzerine atma huyu ağır basıyor.

Hacca gidenler Arafat'ta şeytan taşladılar. Hem fiili şeytanı, hem içlerindeki şeytanları taşlarlar. Görünüm böyle. Ne yazık ki şeytanların cirit attığı, Müslümanların iyice kapıldıkları, etki altında oldukları akıllara bile gelmiyor.

Emperyalizmin oynadığı oyunu ciddiye almayan, bahanelerle birtakım yakıştırmalarda bulunmayı yeğlediler. Emperyalizmin mücadelesini neredeyse cihat olarak nitelendirdiler.

Hacca gidenler veya gitmeyenler asıl şeytanlara karşı bir tavır takındılar mı

Müslümanlar okları ve kılıçları birbirlerine yöneltirlerken hedef şaşırtarak asıl şeytanlarla hesaplaşmaları gerekirken birbirlerine karşı şeytanlaştılar.

Artık yeni bir oyun var, artık şeytanlara eşlik eden başka Müslümanlar var. Şeytanlarla kol kola gezinirler ve artık emperyalizmin bayraklarını kendi elleriyle göndere çekiyorlar. Ve artık Siyonizm ile birlikte iş tutmayı bir görev biliyorlar. Radikal Müslümanlar yani onların gözünde teröristler artık onlara iş tutuyorlar.

Bir bayram geçti. İnsanlığın kan ağladığı coğrafyada, onlara ellerini uzatmayacak kadar, bağlı, bağımlı kitleler var. Sınırları aşamıyorlar, aşmaya güçleri yetmiyor. Güç yetirmediklerinden çözüm yolları da aramıyorlar. Korku içlerine öylesine sinmiş ki Siyonizm adına yapılan kimi acımasızlıklara sadece höykürüyorlar.