Hazreti Mevlâna, Mesnevi'de, "Öğüt miski kime fayda vermiyorsa o, mutlaka kötü kokuya alışmıştır" der. Her dönem kendi tarzını belirliyor, dönemin insanlarıyla. Onlar bulundukları asıl yerlerini, konumlarını ve durumlarını gösteriyorlar. Bu döneme bakılınca eylemlerden çok konuşmalar, bağırışlar, sloganlar, höykürüşler baskın. Herkes her konuda sınırsız ve sonsuz konuşuyor. Konuştukça boşalıyor, boşaldıkça rahatlıyor.

İnsanlığın ciddî sorunları var. Bu, giderek ağırlaşıyor, geleceğe umutsuzluk belirtileri oluyor. Belli olaylar, durumlar insanlığın yaşadığı ve sınandığı anlarıdır. Onların karşısında sonuç alınabilecek girişimler insanlığın geleceği için ya umut ya da umutsuzluk oluyor.

Söz bir başlangıç, bir giriştir. Gene Mevlâna'dan bir beyitle devam edelim. "A gönül, bu söz bağlı bir hâlde geliyor; çünkü söz incidir, kıskançlıktır, değirmen." (Mevlâna, Mesnevi Şerhi, Gölpınarlı, s. 52). Sözün güzeli incidir. Söz, naif bir çiçektir, narindir. Güzel sözler gönle değince onda bir devinim olur. Bir hoşluk hisseder. Bu, bir coşkuya, bir aşka ve vecde neden olur. İnsanı kanatlandırır. Güzellik muhatabını bulunca karşılıklı bir gönül deryasına açılınır. Gönül bir gonca gül gibi açılır hem güzellik sunar hem de güzel koku. Onda ne aşırılık vardır ne karamsarlık ve umutsuz ne de olumsuzluk. En zor durumda bile insana umut verir. Vecde gelen insan artık başını yoluna koyar, uzun ve yorucu yola ve olana talip olur.

Günümüz kaos ve karmaşasında insanlığın içinde düştüğü karamsarlık, umutsuzluk ve hatta çaresizlik insanlığın çıkmazı. Zulüm her zaman ve dönemde vardır, bundan sonra da olacak. Zalimler günümüzde bir gösterimde ve zulmün en acımasızlığını sergiliyorlar. İnsanlık tarihinin kara bir dönemi.

İnsanlığın kurtuluşu için umut olan, olabilecek olan Müslümanlar, inanç ve düşünüşlerinin gereklerini yerine getirmediklerinden karamsarlık daha bir ağır basıyor. Müslümanlar kendi konumlarının farkında değildirler. Suları bulanmış. Havaları puslu, göz ve gönülleri perdeli, aşkları körelmiş gibi görünüyor. Kor gibi küllenmiş bir yerde duruyor sadece. Onu harekete geçirecek olan eylemdir. Eylem ise cihaddır. Sözle, kalemle, fiili eylemlerle, yaşayış ve inanışla. Uyumadan, uyuşmadan, kendisini her şeyiyle ortaya koyarak.

Sözler sadece slogandan, bağrışmalardan ibaretse bunun zaten bir anlamı yoktur. Zalimler başlarını alıp gidiyorlar, yollarını sürdürüyorlar. Emperyalizm ile Siyonizm ortaklığının ortaya koyduğu tavır bunlardan etkilenmiyor, oldukları gibi zulümlerini sürdürüyorlarsa olanların bir anlamı ve karşılığı olmuyor. Sadece oyalanıyorlar, aldanıyorlar ve aldatıyorlar.

Emperyalizmle dost olunmaz, yol yürünmez, esnek olunmaz. Onun karşısında tedbirlerle, içten ve derinden yol alınır ve direnilir. Sürekli vurguladığımız gibi İslâm milletinin millet olma bilincini yeniden kazanmasıdır. Ses ve gönül birliktelikleriyle harekete geçmeleridir.