-13 Ağustos 2024'te Hakka yürüyen merhum babamın azîz hatırasına Fâtiha vesilesiyle-

HÜVEL BÂKÎ

Hayat nöbetini tutarken...

Birden geliyormuş ölüm.

Babam... öldü.

Ölüm... hep ötelenen...

Fakat yanı başımızda gezen...

Babam... öldü.

Sağlam bir ip koptu gibi...

Binlerce kuş uçtu gibi...

Babam... öldü.

Bu siyah beyaz fotoğrafta...

Dünyaya gülen adam var ya...

Babam... öldü.

O fotoğraf "eksik" şimdi.

O gülücükler sonsuza açıldı.

Babam... öldü.

Her şeyi tevekkülle karşılayan...

Dünya yıkılsa hasbünallah çeken...

Babam... öldü.

Bayramlaşırken ölülerimizle...

Yanık yanık Yâsîn okurdu.

Babam... öldü.

Hayatı ve ölümü bir bilen...

Yorulmak nedir bilmeyen...

Babam... öldü.

Yetişemezsin; fırtına gibiydi.

Ümidin kendisiydi...

Babam... öldü.

Annesi, babası ölmeyen bilmez.

Annem yıllar önce... derken...

Babam... öldü.

Telefonlar çalsa da ne!

İnnâ lillah ve innâ ileyhi râciûn...

Babam... öldü.

Analar, babalar ölmez bilirdim...

İkisi de ölürmüş meğer.

Hüvel Bâkî...

Babacığım,

Bizim ölümüzü görmeyi istemezdin; cenazeniz benim omzuma nasip olmasın, derdin. Dediğin gibi oldu.