Cansaran Kızıltaş'ın "Benim Babam" şiirine telmihle

"Açılmamış bir kitap...

Okunmamış bir yazısın sen."

Açabilseydim;

O bitmeyecek sayfaları...

Kaç sen çıkacaktın karşıma!

Nasıl da sarılmışsın babana;

Bu titrek...

Bu gözyaşılı...

Bu cansaran mısralarla!

Ağladıkça ağla!

Hak etmişsin;

Bu sevgi olduktan sonra!

Delikanlı çağında yaptığı gemilere;

Bir gün binmedin belki.

Kim bilir hangi iskelelerde şimdi!

İçindeki denizleriyle babanın...

Yıkanmış arınmışsın...

Bu yüzden daha tuzlu gözyaşların!

Fakat ağla; yine ağla!

Gözlerinin önündeki o örümcek ağlarıyla...

Dünyayı "Vedâ Diyarı" göreceksin.

Masum bir hıçkırık olurken.

"İçinde açmadığı o bilmece..." neydi!

İçini kemirip duracak.

Benim babam da kapalıydı...

Mecazdı, tezattı, azdı.

İçime bir casus gibi sızdı;

Çıkaramadım.

"Duygulara kilitlenmiş sandık."

Açılacak sanma;

Anlıyorum diye aldanma!

Babalar zor...

İnat değil ama aşılmaz murat...

Gülmez değil;

Gülmeyi çoktan unutmuş bir surat...

Hep meçhullere koşan bir at;

Tutamazsın.

Evet...

"Hayallerini yokluğu katarlar."